Η Γκόρντον άρχισε να κάνει ταινίες στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ήταν μετά τη μετακόμισή της στη Νέα Υόρκη το 1979 που επικεντρώθηκε περισσότερο στις αφηγήσεις μεγάλου μήκους. Αναφέρει τον Γάλλο σκηνοθέτη New Wave Jean-Luc Godard ως σημαντική έμπνευσή της ως καλλιτέχνης και σκηνοθέτης λέγοντας: «Έχοντας μεγαλώσει στη δεκαετία του '70, δεν θα μπορούσα να βρω έναν καταλληλότερο μέντορα. Η ριζοσπαστική του προσέγγιση η χρήση του ήχου και της εικόνας με βοήθησε να διαμορφώσω όσο οι ερωτήσεις που ζήτησε από τον θεατή να εξετάσει, το πιο σημαντικό, τη σχέση μεταξύ αλήθειας και μυθοπλασίας. " Παραθέτει επίσης τα Wong Kar Wai's In the Mood for Love , RW Fassbinder , John Cassavetes και ταινίες όπως το The Last Picture Showκαι το Midnight Cowboy ως έμπνευση για την απεικόνιση των σχέσεων και της αγάπης τους. Θεωρεί ότι ο χρόνος που πέρασε στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν καθοριστικός για την καριέρα της - η συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες για χάρη της δημιουργίας τέχνης και όχι η δημιουργία χρημάτων ήταν καθοριστική για την ανάπτυξή της ως σκηνοθέτης. Είναι φίλη του ηθοποιού Steve Buscemi και τον έβαλε στην ταινία της « Όμορφος Χάρι» επειδή ένιωθε σαν να ήταν ρόλος σε αντίθεση με οποιονδήποτε είχε παίξει ποτέ πριν. Η Γκόρντον παντρεύτηκε τον Αυστραλό σκηνοθέτη Tim Burns και έχουν μια κόρη, τη Lili Burns.Ο Γκόρντον λέγεται ότι είναι «γνωστός για τις τολμηρές εξερευνήσεις θεμάτων που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα, τη βία και την εξουσία». Η ταινία της Variety διερευνά τη σχέση μεταξύ γυναικών, πορνογραφίας και ηδονοβλεψίας. Ο τίτλος της ταινίας "γυρίζει τα τραπέζια στους άντρες" επαναδιαπραγματεύεται την ιστορικά εκμεταλλευτική σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών σε σχέση με τις πορνογραφικές ταινίες. Λέει, "Οι ταινίες μου επικεντρώνονταν πάντα στις οπτικές πτυχές της αφήγησης. Έχω έλθει σε ιστορίες στις οποίες το χρώμα, η υφή και η διάθεση είναι τόσο κεντρικά στην αφήγηση όσο ο χαρακτήρας και η πλοκή." Αν και μεγάλο μέρος της δουλειάς της επικεντρώνεται στις γυναίκες και την εμπειρία των γυναικών, μερικές από τις πρόσφατες εργασίες της - κυρίως ο όμορφος Χάρι- εξετάζει τους κοινωνικούς περιορισμούς που τίθενται στους άνδρες και τις εντάσεις μεταξύ της ετερο-κανονιστικής αρρενωπότητας και της ομοφυλοφιλίας. [8] Στην ταινία, που περιγράφεται ως «αδυσώπητη» [8] από μια κριτική στους New York Times , ο κύριος χαρακτήρας αγωνίζεται να αντιμετωπίσει το συναισθηματικό και σωματικό τραύμα που υπέστη και αυτός και οι φίλοι του από έναν ομοφυλόφιλο φίλο στο Ναυτικό πολλοί χρόνια πριν.Ο Γκόρντον είναι κάτοχος πτυχίου, MA και MFA από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον και είναι τώρα μέλος του τμήματος κινηματογραφικών σχολών της Σχολής Τεχνών της Columbia University. Μερικές από τις ταινίες της αποτελούν πλέον μέρος μόνιμων συλλογών σε διάφορα μουσεία, όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney .
Επιλεγμένη Φιλμογραφία
| ||||
Πηγή: From Wikipedia, the free encyclopedia
Bette Gordon with Jean-Luc Godard