Άκι Καουρισμάκι (1957-)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Άκι Όλαβι Καουρισμάκι (Aki Olavi Kaurismäki 4 Απριλίου 1957) είναι Φινλανδός σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Έχει ύψος 1.95μ. και έχει εργαστεί επίσης ως λαντζιέρης, ταχυδρόμος και κριτικός κινηματογράφου. Ξεκίνησε την καριέρα του σκηνοθετώντας μαζί με τον αδελφό του Μίκα Καουρισμάκι. Η πρώτη του ταινία Έγκλημα και Τιμωρία (1983) ήταν μια μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος του Ντοστογιέφσκι στη σύγχρονη ζωή στο Ελσίνκι. Είναι γνωστός για την ταινία του Ο Ανθρωπος χωρίς παρελθόν (2002), η οποία κέρδισε το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών το 2002 και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (2003). Ο Άκι Καουρισμάκι δεν παραβρέθηκε στην τελετή απονομής των Όσκαρ το 2003 διαμαρτυρόμενος για τον πόλεμο στο Ιράκ. Σύμφωνα με ανώνυμες πηγές, ωστόσο, ο Καουρισμάκι δεν σχεδίαζε σε καμία περίπτωση να παρακολουθήσει την τελετή, επειδή δεν μπορεί να ταξιδεύει μεγάλεις αποστάσεις χωρίς να καπνίζει [6].
Η πιο πρόσφατη μεγάλου μήκους ταινία του, Η Χάβρη (2011), κέρδισε 15 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ ήταν υποψήφια για άλλα 18.

To 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2-12 Νοεμβρίου 2012) πραγματοποίησε αφιέρωμα στον Άκι Καουρισμάκι με καλεσμένο τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Προβλήθηκαν 11 ταινίες του και δόθηκε συνέντευξη Τύπου.

https://camerastyloonline.wordpress.com/

O Καουρισμάκι διαθέτει και μια σταθερή προσωπική φιλοσοφία, με μόνιμο άξονα τον άνθρωπο και τον σεβασμό γι΄αυτόν. Οι ήρωές του αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, ή και συχνά τις τραγωδίες, της ύπαρξης, για να ανακαλύψουν τελικά τι είναι αληθινά σημαντικό και τι αξίζει να επιδιώκει κανείς στη ζωή. Και πάντα, η αισιοδοξία του σκηνοθέτη και η βαθιά πίστη του στην αγαθή φύση των απλών ανθρώπων διαχέονται στο έργο του. Έχει προσκληθεί δύο φορές στο Προεδρικό Μέγαρο της Φινλανδίας από δύο διαφορετικούς πρωθυπουργούς. Αρνήθηκε και τις δύο προσκλήσεις λέγοντας στον πρώτο «Λυπάμαι, θα λείπω σε ταξίδι στα προάστια» και στον δεύτερο «φοβάμαι ότι εκείνη την ώρα έχει αγώνα χόκεϊ». Το ίδιο απόλυτος ήταν και το 2002 στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης όταν η Αμερικανική κυβέρνηση αρνήθηκε να χορηγήσει βίζα στον Ιρανό συνάδελφό του Αμπάς Κιαροστάμι. Αρνήθηκε να παρευρεθεί λέγοντας “Αν η σημερινή αμερικανική κυβέρνηση δε θέλει έναν Ιρανό, δεν έχει ανάγκη ούτε από έναν Φινλανδό. Εμείς δεν έχουμε καν πετρέλαιο” είπε χαριτολογώντας
Αποσπάσματα από συνεντεύξεις του σκηνοθέτη στον ημερήσιο Ελληνικό τύπο(…) για την άνοδο του ρατσισμού: «Aποδεικνύει ότι το ανθρώπινο είδος δεν έμαθε τίποτα σε 2.000 χρόνια. Eίναι ζήτημα χρόνου πότε ο πλανήτης θα μας πετάξει έξω. Θα είμαι αισιόδοξος όμως όσο υπάρχουν μπαρ».(…) για το ότι οι ταινίες του είναι μάλλον αισιόδοξες: «Στις ταινίες μου αγαπώ τους χαρακτήρες και θέλω να τους δίνω ελπίδα διαφυγής».(…) για το αν το «Mακριά πετούν τα σύννεφα» δίνει λύση στο πρόβλημα της ανεργίας: «Ο Zαν Pενουάρ προσπάθησε να σταματήσει το B Παγκόσμιο Πόλεμο με τη «Mεγάλη Xίμαιρα». Δεν τα κατάφερε. Tο σινεμά δεν δίνει λύσεις, αντικατοπτρίζει προβλήματα. Aλλωστε, δεν είμαι μέλος του Kοινοβουλίου! »(…) για τον αγαπημένο του σκηνοθέτη: «Eίμαι «φαν» του Σαμπρόλ. Eίναι από τους ελάχιστους που διατήρησαν το στιλ τους».(…) για τον Aγγελόπουλο: «Eίναι αδύνατο να μιλήσω για τις ταινίες του, γιατί ξέρω μόνο τους φινλανδικούς τίτλους. Eίχα δει μία με τον Mαστρογιάνι να περιπλανιέται… Ο Aγγελόπουλος είναι πολύ καλός σκηνοθέτης, λίγο χιούμορ όμως δεν βλάπτει».(…) γιατί όταν έμαθε ότι το «Mακριά πετούν τα σύννεφα» είχε προταθεί για Οσκαρ καλύτερης ταινίας, το απέσυρε: «Ο διαγωνισμός των Οσκαρ είναι παιχνίδι σε νηπιαγωγεία για τα πρωινά της Kυριακής. Tο 1962 κάτι γινόταν. Tώρα πρέπει να δεις 99 ταινίες για να είναι μία καλή. Aν το σινεμά ήταν καλό, δεν θα ήμουν εγώ εδώ».(…) για το όνειρό του: «Nα κάνω ταινίες χαμηλότερου προϋπολογιαμού και πιο ασκητικές. Θα μου πάρει 5 χρόνια, αλλά ελπίζω να φτάσω στο σημείο να κάνω μία ταινία χωρίς εικόνα και ήχο».

Φιλμογραφία

From Wikipedia, the free encyclopedia