Ο Αμπντελατίφ Κεσίς (αραβικά عبد اللطيف كشيش, γεννημένος 7 Δεκεμβρίου 1960) είναι Τυνήσιος-Γάλλος ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έκανε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του το 2000 με την ταινία La Faute à Voltaire (Το φταίξιμο στο Βολταίρο) γνωστό διεθνώς και ως Poetical Refugee (Ποιητικός πρόσφυγας), το οποίο έγραψε ο ίδιος. Η ταινία του Η Ζωή της Αντέλ κέρδισε τον χρυσό φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών το 2013.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Τύνιδα, αλλά πήγε με τους γονείς του στη Νίκαια της Γαλλίας στην ηλικία των έξι.
Σκηνοθέτησε το L'esquive για το οποίο κέρδισε δύο βραβεία Σεζάρ για την καλύτερη ταινία και καλύτερη σκηνοθεσία. Παρουσίασε την ταινία του La graine et le mulet στο 64ο Φεστιβάλ Βενετίας, όπου και απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. Η ταινία βραβεύτηκε επίσης με το βραβείο FIPRESCI, το βραβείο Louis Delluc και τα βραβεία Σεζάρ για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία.
Ως ηθοποιός είναι περισσότερο γνωστός διεθνώς από την ταινία Sorry, Haters του 2005, που υποδύθηκε τον ταξιτζή και το οποίο προβλήθηκε στα φεστιβάλ του Τορόντο και του Αμερικανικού Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Η ταινία του Η Ζωή της Αντέλ (2013) κέρδισε τον χρυσό φοίνικα και το Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Καννών του 2013. Με την ανάδειξη της ταινίας, διάφορες διαμάχες ξέσπασαν για τις μεθόδους που χρησιμοποίησε ο Κεσίς στο εργασιακό περιβάλλον, με πολλούς τεχνικούς να τον κατηγορούν για παρενόχληση, απλήρωτες υπερωρίες και παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας, που οδήγησε μερικούς από αυτούς στην παραίτηση. Η πρωταγωνίστριες της ταινίας Λέα Σεϊντού και Αντέλ Εξαρχόπουλος, επίσης εξέφρασαν τη δυσανασχέτηση τους για τη συμπεριφορά του Κεσίς, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Αργότερα διευκρίνισαν ότι, αν και ήταν εξαιρετικά δύσκολα, άξιζε τελικά και τον θεωρούν σπουδαίο σκηνοθέτη. Η ταινία απέσπασε επίσης το βραβείο της καλύτερης ανεξάρτητης ταινίας στη Βρετανία, στο αντίστοιχο φεστιβάλ το 2013.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντιδράσεις για τη νέα ταινία του Αμπντελατίφ Κεσίς, στο Φεστιβάλ Καννών
Μόνο επιτυχής δεν ήταν η πρεμιέρα της νέας ταινίας του Αμπντελατίφ Κεσίς «Mektoub, My Love: Intermezzo» στο Φεστιβάλ Καννώνsvg%3EMonopoli Team29.05.2019FacebookMessengerTwitterE-mailWhatsAppΤην προηγούμενη φορά που ο Αμπντελατίφ Κεσίς είχε απασχολήσει το Φεστιβάλ Καννών ήταν το 2013. Με την ταινία του «Η Ζωή της Αντέλ» («Blue is the Warmest Colour»), που είχε κερδίσει ομόφωνα ένα Χρυσό Φοίνικα από την Επίσημη Επιτροπή των Καννών. Μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά που ο Χρυσός Φοίνικας απονεμήθηκε ταυτόχρονα και στον σκηνοθέτη καθώς και στις πρωταγωνίστριες (Léa Seydoux και Adele Exarchopoulos).
Ο γνωστός σκηνοθέτης, τότε, είχε απασχολήσει τα μέσα λόγω της πιεστικής του συμπεριφοράς προς τις πρωταγωνίστριες. Εκείνες περιέγραψαν την συνεργασία μαζί του «φρικτή», ενώ δήλωσαν ότι δεν θα ξανασυνεργαστούν μαζί του ποτέ ξανά.
Φέτος, ο Κεσίς προκάλεσε και πάλι αντιδράσεις. Αυτή την φορά οι κατηγορίες είναι πολύ πιο σοβαρές. Στην νέα του ταινία «Mektoub, My Love: Intermezzo«υπάρχει μια σκηνή, κατά την οποία η πρωταγωνίστρια της ταινίας δέχεται στοματικό σεξ από έναν άντρα για 15 ολόκληρα λεπτά, και η σκηνή είναι αληθινή. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της γαλλικής εφημερίδας Midi Libre και της Le Figaro, ο Κεσίς επέμενε η σκηνή να είναι αληθινή. Κάτι που οι ηθοποιοί δεν ήθελαν. Πώς τους έπεισε? Με πολλή επιμονή και τελικά με αλκοόλ!
Και αυτά δεν είναι τα μόνα κακά νέα για τον Κεσίς.Κριτικοί στην πρεμιέρα της ταινίας στο Φεστιβάλ Καννών σηκώθηκαν και έφυγαν στην μέση της προβολής. Φυσικά οι κριτικές που ακολούθησαν δεν ήταν θετικές. Ένας κριτικός περιέγραψε την ταινία ως «την χειρότερη που έχει συμμετάσχει ποτέ στον διαγωνισμό (των Καννών). Την χαρακτήρισε «ποταπή» και «σκουπίδι του ανδρικού βλέμματος «. Επιπλέον, δημοσίευσε και μια φωτογραφία με τους ελάχιστους κριτικούς που παρέμειναν στην προβολή. Μάλιστα, πρόσθεσε μια δική του περίληψη της ταινίας, η οποία διήρκεσε 3,5 ώρες: 30 λεπτά διαλόγου (από τα οποία τα μισά ήταν πλάνα οπισθίων). 2,5 ώρες χορού (πάλι πλάνα μόνο σε γυναικεία οπίσθια) και 20 λεπτά στοματικού σεξ, που αγνοεί τελείως την γυναικεία σεξουαλικότητα. Γυμνά αντρών; Κανένα.
Η εμμονή του σκηνοθέτη με το γυναικείο κορμί και το σεξ (από την αντρική οπτική πάντα) είχε γίνει εμφανής και στο Blue is the Warmest Colour. LGBTQIA+ ακτιβίστριες είχαν κατηγορήσει τον σκηνοθέτη για τις μη ρεαλιστικές σκηνές σεξ (όσον αφορά το πως πραγματικά είναι το σεξ μεταξύ ομοφυλόφιλων γυναικών, όχι την αυθεντικότητα των σκηνών). Τότε, το καλογραμμένο σενάριο και το καστ είχαν σώσει την σχεδόν πορνογραφική διάσταση που είχε πάρει η ταινία. Ο σκηνοθέτης, όμως, δεν φαίνεται να έχει πάρει το μάθημα του. Στο «Mektoub» έδωσε όλη την έμφαση στην σεξουαλικοποίηση του γυναικείου σώματος. Σε μια προσπάθεια του να δικαιολογήσει τα ατελείωτα πλάνα νεαρών κοριτσιών δήλωσε ότι «ήθελε να γιορτάσει την ζωή, την αγάπη, την μουσική, το σώμα».
Η ερώτηση είναι γιατί το Φεστιβάλ Κάννων έδωσε βήμα σε μια ταινία που από την αρχή της χρονιάς είχε προκαλέσει αντιδράσεις. Εν μέσω μάλιστα σοβαρών κατηγοριών κατά του Κεσίς για σεξουαλική παρενόχληση από μια νεαρή ηθοποιό τις οποίες βέβαια ο ίδιος είχε «αρνηθεί κατηγορηματικά».
Πηγή: Monopoli.gr
Παράδειγμα Κειμένου
| ||||||||||||||||||||||||||||