Φράνκλιν Σίντνεϊ (1893-1972)

Ο Σίντνεϊ Φράνκλιν ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους σκηνοθέτες και παραγωγούς. Το ενδιαφέρον του για την κινηματογραφική επιχείρηση οδήγησε σε διάφορες δουλειές ως ηθοποιός και σεναριογράφος από το 1913. Τα πρώτα χρόνια δούλευε συχνά με τον αδελφό του Τσέστερ Μ. Φράνκλιν και οι δυο τους σκηνοθετούσαν μαζί μικρού μήκους κωμωδίες, τις λεγόμενες One-Reelern. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1920, ο Σίντνεϊ Φράνκλιν είχε κερδίσει τη φήμη ενός εξαιρετικού σκηνοθέτη, ειδικά για ψυχωμένα μελοδράματα και ρομαντικές ιστορίες αγάπης. Ειδικά οι ταινίες του με τις αδελφέςConstance Talmadge, για τις οποίες σκηνοθέτησε τις κωμωδίες. Η δίδυμη αδελφή και η υψηλότητα incognito, και Norma Talmadge, την οποία οδηγεί μέσω του Μπέβερλι του Graustark, του χάρισαν τη φήμη μιας ειλικρινούς γυναίκας σκηνοθέτιδας. Το 1925 μετακόμισε στηνMGM, όπου κέρδισε γρήγορα την εμπιστοσύνη του Irving Thalberg, ο οποίος του ανέθεσε, μεταξύ άλλων, το καθήκον να κάνει τη Norma Shearer κορυφαία σταρ του στούντιο. Ταινίες όπως ο Κωμικός βοήθησαν το Shearer να κερδίσει γρήγορα δημοτικότητα. Ο Φράνκλιν συνεργάστηκε επίσης με τη Μάριον Ντέιβιςστην Quality Streetκαι την Γκρέτα Γκάρμπο, αν και η συνεργασία μεταξύ των δύο ήταν κάθε άλλο παρά απροβλημάτιστη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Wild Orchids.
Με την άνοδο της ηχητικής ταινίας το 1931, ο Φράνκλιν ήταν υπεύθυνος για τοThe Guardsman, την πλούσια παραγωγή και ευρεία διάδοση προσαρμογής ενός επιπόλαιου έργου τουFerenc Molnár με πρωταγωνιστές τους θρύλους του Μπρόντγουεϊ Άλφρεντ Λουντ και Λιν Φοντάν. Η ταινία ήταν αρκετά επιτυχημένη και είχε καλύτερη τύχη αργότερα εκείνο το έτος με την κινηματογραφική μεταφορά του Noël Coward's Private Lives, με πρωταγωνιστές τη Νόρμα Σίρερ και τον Ρόμπερτ Μοντγκόμερι. Τρία χρόνια αργότερα, οδήγησε τη Shearer σε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της: Το Barretts of Wimpole Street, την κομψή και πολυτελή κινηματογραφική μεταφορά ενός έργου του Μπρόντγουεϊ στο οποίο η Κάθριν Κορνέλ είχε γιορτάσει θριάμβους. Ο Φράνκλιν ήταν υπεύθυνος για το ριμέικ του 1957 μετην Τζένιφερ Τζόουνς, το τελευταίο του σκηνοθετικό έργο. Πριν από αυτό, είχε περάσει από τη σκηνοθεσία στην παραγωγή μετά το Die gute Erdeτο 1937. Στη συνέχεια, ήταν υπεύθυνος για μερικές από τις πολυτελείς παραγωγές κύρους της MGM: ο πρώτος σύζυγός της από το 1940, Found Yearsκαι ειδικά η κυρία Miniver, και οι δύο με τον Greer Garson, από το 1942. Οι Λευκοί Βράχοι του Ντόβερ, που διανεμήθηκαν δύο χρόνια αργότερα, ήταν σχεδόν πιο περίτεχνοι και πατριώτες και έδειχναν την Irene Dunneως Αμερικανίδα που χάνει τον Άγγλο σύζυγό της στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον γιο της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1957, αμέσως μετά την ολοκλήρωση τουThe Barretts of Whimpole Street, ο Φράνκλιν εγκατέλειψε το στούντιο με θυμό και κατά συνέπεια αποσύρθηκε στην ιδιωτική ζωή.
Ο Σίντνεϊ Φράνκλιν παντρεύτηκε τρεις φορές: ο πρώτος του γάμος, από τον οποίο προήλθε ένα παιδί, χωρίστηκε το 1933. Ήταν παντρεμένος με τη Ρουθ Χελμς από το 1937 μέχρι το θάνατό της το 1960. Το 1963 παντρεύτηκε την ηθοποιό Ένιντ Μπένετ, με την οποία παρέμεινε παντρεμένος μέχρι το θάνατό της το 1969.

Στη Διεθνή Κινηματογραφική Εγκυκλοπαίδεια του, ο Εφραίμ Κατζ αποκαλεί τον Φράνκλιν «έναν κομψό σκηνοθέτη και όχι έναν σκηνοθέτη με μοναδικό ύφος». Θα λείψει λοιπόν ένας ανεξάρτητος γραφικός χαρακτήρας στις ταινίες του, κάτι που ξεχωρίζει μόνο τις παραγωγές του. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με τις μεθόδους κατασκευής της MGM, όπου τρεις ή τέσσερις προεπισκοπήσεις πριν από την τελική διανομή ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Παρ' όλα αυτά, μαζί με τον Robert Z. Leonard και τον Clarence Brown, είναι ένας από τους εσωτερικούς σκηνοθέτες που ήταν υπεύθυνοι για την αδιαμφισβήτητη εμφάνιση μιας περιόδου MGM από την κλασική περίοδο υπό τον Louis B. Mayer: υπερβολική αλλά συγκρατημένη διακόσμηση, πολυτελή κοστούμια, άψογος φωτισμός με πολύ φεγγίτη και σχετικά μικρή σημασία της μουσικής υπόκρουσης, της λεγόμενης παρτιτούρας.
Ο Φράνκλιν έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα ως παραγωγός στην κατηγορία Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας για τη Ninotchka. Κέρδισε το βραβείο για την Mrs. Miniver . Έλαβε και άλλες υποψηφιότητες για τις ταινίες τουFound Years, Μαντάμ Κιουρί και Τα καλέσματα της άγριας φύσης. Έλαβε τη μοναδική του υποψηφιότητα ως σκηνοθέτης για το Die gute Erde. Ο Φράνκλιν έλαβε ένα αναμνηστικό βραβείο Irving G. Thalbergτο 1942 για τα σταθερά επιτεύγματα υψηλής ποιότητας παραγωγής. Έχει ένα αστέρι στο Χόλιγουντ Walk of Fame.

Πηγή: Sidney Franklin – Wikipedia 

Φιλμογραφία

Σκηνοθεσία

Συγγραφέας-Σεναριογράφος

Ηθοποιός

Πηγή: Sidney Franklin - IMDb 

Portrait of American director Sidney Franklin (1893 - 1972) standing with American actor Constance Talmadge (1897 - 1973) and movie executive Will H Hays (1879 - 1954). Franklin and Talmadge worked together for eight films