Ο Édouard Molinaro (13 Μαΐου 1928 – 7 Δεκεμβρίου 2013) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος .
Ο Εντουάρ Μολινάρο συμμετείχε σε πολλούς ερασιτεχνικούς διαγωνισμούς ταινιών μικρού μήκους στα νιάτα του, τους οποίους πέρασε στη Ζιρόντε, μεταξύ Μπορντό και Λα Ρεόλ. Μπήκε στον κόσμο του κινηματογράφου ως βοηθός των σκηνοθετών Αντρέ Μπερτομιέ, Μορίς ντε Κανόνγκε και Ρόμπερτ Βερνέ. Γύρισε επίσης βιομηχανικές ταινίες και στη συνέχεια ταινίες μυθοπλασίας μικρού μήκους1.
Ο Μολινάρο σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ένα θρίλερ με τίτλο Le Dos au mur, σε σενάριο του Φρεντερίκ Νταρντ. Μετά τα γυρίσματα αρκετών αστυνομικών ταινιών, συμπεριλαμβανομένου του A Witness in the City με τον Lino Ventura, γνώρισε επιτυχία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 χάρη σε κωμωδίες, συμπεριλαμβανομένων των Oscar και Hibernatus, με πρωταγωνιστή τον Louis de Funès. Το 1969 σκηνοθέτησε το Μον ονκλ Μπένγιαμιν, με τους Ζακ Μπρελ και Κλοντ Τζέιντ. Ο Μπρελ εμφανίστηκε ξανά το 1973 στο L'Emmerdeur, μαζί με τον Λίνο Βεντούρα. Η ειρωνεία του είδους, μια προσαρμογή του μυθιστορήματος του Paul Guimard, είναι μια από τις αγαπημένες του ταινίες, όπως και ο Mon oncle Benjamin4. Το La Cage aux folles, διασκευασμένο από το έργο του Ζαν Πουαρέ, με πρωταγωνιστές τους Μισέλ Σερρώ και Ούγκο Τονγκνάτσι, σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Η ταινία είχε συνολικά 5,4 εκατομμύρια εισαγωγές στη Γαλλία και περισσότερες από 8 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σκηνοθέτησε ένα σίκουελ, το La Cage aux folles 2, το 1980..
Στη δεκαετία του 1980, ο Μολινάρο σκηνοθέτησε το Πουρ σεντ Μπρικς, t'as plus rien... με τους Ζεράρ Τζουγκνότ και Ντάνιελ Αϊτουίλ. Το τελευταίο στρέφεται επίσης στο Παλάτι και το L'Amour en douce, το οποίο αποκαλύπτει την Εμμανουέλ Μπεάρ5. Το 1992, το Le Souper ήταν μια διασκευή με το ίδιο όνομα από τον Ζαν-Κλοντ Μπρισβίλ. Ο Μολινάρο σκηνοθέτησε το Beaumarchais, l'insolent το 1996, μια βιογραφική ταινία για τον Μπομαρσάις με τον Φαμπρίς Λουτσίνι στο ρόλο του διάσημου συγγραφέα, γυρισμένη από ένα ημιτελές σενάριο του Σάσα Γκούιτρι. Η ταινία πετυχαίνει δύο εκατομμύρια εισαγωγές.
Ο Εντουάρ Μολινάρο διασκευάζει λογοτεχνικά έργα για την τηλεόραση. Το 1979 γύρισε μια τηλεταινία, με πρωταγωνιστή μεταξύ άλλων τον Μισέλ Πίκολι, βασισμένη στο μυθιστόρημα The Dangerous Pity του Στέφαν Τσβάιχ.
Το 1991, σκηνοθέτησε και πάλι τον Πίκολι στο L'Amour maudit του Λάιζενμποχγκ, διασκευασμένο από ένα διήγημα του Άρθουρ Σνίτσλερ. Η Évelyne Bouix παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μεταφορά του μυθιστορήματος του Χένρι Τζέιμς Τι ήξερε η Μέισι. Το 2001, διασκεύασε τη Νανά του Εμίλ Ζολά, με τον Λου Ντόιλον στον ομώνυμο ρόλο.
Το 1961, ο Μολινάρο ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 2012, ιεράρχησε στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Βρυξελλών. Το 2010, χρηματοδότησε το Cinéma Rex στο La Réole, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια.
Το 2011, σκηνοθέτησε το τσιγάρο Fume cette, ένα θεατρικό έργο του Εμμανουήλ Ρομπέρ-Εσπαλιέ, στο Θέατρο των Μαθουρινών.
Ο πατέρας του, Ζορζ Βίκτορ Μολινάρο, ήταν χειρουργός οδοντίατρος στο Κλάιρατς (Lot-et-Garonne) όπου πέθανε το 1957.
Η Πιερέτ Καρβάλο, παντρεμένη το 1957, μητέρα της κόρης της Γκρατσιέλα, πέθανε σε ηλικία 36 ετών τον Ιούλιο του 1969 μετά από ένα τουριστικό αεροπορικό δυστύχημα, ένα Jodel D112 που συνετρίβη στο Bailleau-sous-Gallardon στο Eure-et-Loir. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Σαρτρ και πέθανε εκεί λίγο αργότερα.
Ο Εντουάρ Μολινάρο παντρεύτηκε τη Μαρί-Ελέν Μπρέιλατ το 1972. Το διαζύγιο εκδόθηκε το 1981.
Ο τρίτος γάμος του ήταν με την Κάθριν Λαπόρτ το 1982. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά: τον Μπέντζαμιν και τον Ματιέ10.
Πέθανε στις 7 Δεκεμβρίου 2013 στο 20ο διαμέρισμα του Παρισιού, μετά από αναπνευστική ανεπάρκεια, σε ηλικία 85 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε στο κρεματόριο του νεκροταφείου Père Lachaise.
Σύγχρονος του Νέου Κύματος, ο Μολινάρο δεν συνδέεται με το κίνημα και σκηνοθετεί δημοφιλείς κωμωδίες. Μερικές από τις ταινίες του, όπως το La Liberté en croupe, θεωρούνται πιο προσωπικές.
Πηγή: Édouard Molinaro — Wikipédia (wikipedia.org)
Σκηνοθεσία
Συγγραφέας-Σεναριογράφος
|
Ηθοποιός
|
Πηγή: Édouard Molinaro - Credits (text only) - IMDb
Molinaro with his wife Marie-Hélène Breillat, who he directed several times