Γκίλμπερτ Λιούις ( 1920-2018)

Ο Λιούις Γκίλμπερτ (Lewis Gilbert CBE, 6 Μαρτίου 1920 - 23 Φεβρουαρίου 2018) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος που σκηνοθέτησε περισσότερες από 40 ταινίες κατά τη διάρκεια έξι δεκαετιών. μεταξύ αυτών ποικίλοι τίτλοι όπως Reach for the Sky (1956), Sink the Bismarck! (1960), Alfie (1966), Educating Rita (1983) και Shirley Valentine (1989), καθώς και τρεις ταινίες James Bond: You Only Live Twice (1967), The Spy Who Loved Me (1977)[1] και Moonraker (1979).

Ο Λιούις Γκίλμπερτ γεννήθηκε ως Λούις Λόρι Άιζακς στο Κλάπτον του Λονδίνου, σε μια οικογένεια ερμηνευτών μουσικής αίθουσας δεύτερης γενιάς, και πέρασε τα πρώτα του χρόνια ταξιδεύοντας με τους γονείς του, Άντα (Γκρίβερ), η οποία ήταν εβραϊκής καταγωγής, και Τζορτζ Γκίλμπερτ, και παρακολουθώντας τις παραστάσεις από τα φτερά. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή σε ηλικία πέντε ετών, όταν του ζητήθηκε να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο κόλπο γύρω από τη σκηνή. Αυτό ευχαρίστησε το κοινό, οπότε αυτό έγινε το φινάλε της πράξης των γονιών του. Όταν ταξίδευε με τρένα, οι γονείς του τον έκρυβαν συχνά στη σχάρα αποσκευών, για να αποφύγουν να πληρώσουν εισιτήριο γι 'αυτόν. Ο πατέρας του προσβλήθηκε από φυματίωση ως νεαρός άνδρας και πέθανε σε ηλικία 34 ετών, όταν ο Gilbert ήταν επτά ετών.
Ο Γκίλμπερτ ήταν παιδί ηθοποιός τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, αλλά λίγο μετά το θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του δεν ήταν σε θέση να τον στηρίξει οικονομικά, ενώ ήταν κομπάρσος του κινηματογράφου, και αυτό οδήγησε τον Γκίλμπερτ να φιλοξενηθεί από τη θεία του Ντέιζι Γκίλμπερτ, με συχνές επισκέψεις από τη μητέρα του.
Η Daisy Gilbert ήταν γνωστή ερμηνεύτρια Vaudeville στο ντουέτο "The Dancing Gilbert Sisters", η οποία εμφανίστηκε σε χώρους όπως το Hackney Empire και το Tivoli στην Αυστραλία. Και ήταν ο σύζυγος της Daisy Gilbert, Harry Rosen, ο οποίος ήταν γνωστός λιανοπωλητής εκείνη την εποχή, ο οποίος βοήθησε οικονομικά τον Gilbert όταν ήθελε να γίνει σκηνοθέτης στα πρώτα στάδια της καριέρας του.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Gilbert είχε πολλές δυσκολίες με την επίσημη εκπαίδευσή του, αλλά το 1933, σε ηλικία 13 ετών, είχε ένα ρόλο στο Dick Turpin των Victor Hanbury και John Stafford και σε ηλικία 17 ετών έναν μικρό ρόλο στο The Divorce of Lady X (1938) απέναντι από τον Laurence Olivier.
Ήταν η Daisy Gilbert, που τον βοήθησε να πάρει το ρόλο στο The Divorce of Lady X, με την πρόθεση ότι ο Gilbert θα πιστωθεί γι 'αυτό.
Αργότερα ο Αλεξάντερ Κόρντα προσφέρθηκε να τον στείλει στη RADA, αλλά ο Γκίλμπερτ επέλεξε να σπουδάσει σκηνοθεσία, βοηθώντας το Jamaica Inn (1939) του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, εντάχθηκε στην κινηματογραφική μονάδα της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας, όπου εργάστηκε σε διάφορες ταινίες ντοκιμαντέρ. Τελικά αποσπάστηκε στην Πρώτη Κινηματογραφική Μονάδα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, όπου διοικητής του ήταν ο William Keighley, ένας Αμερικανός σκηνοθέτης, ο οποίος επέτρεψε στον Gilbert να αναλάβει μεγάλο μέρος της κινηματογραφικής του δουλειάς.

Μετά τον πόλεμο, συνέχισε να γράφει και να σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την Gaumont British, πριν εισέλθει στην παραγωγή ταινιών μεγάλου μήκους χαμηλού προϋπολογισμού. Ο Γκίλμπερτ έγινε γνωστός ως σκηνοθέτης τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 με μια σειρά επιτυχημένων ταινιών, συχνά εργαζόμενος ως σεναριογράφος και παραγωγός της ταινίας. Αυτές οι ταινίες βασίζονταν συχνά σε αληθινές ιστορίες από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παραδείγματα περιλαμβάνουν το Reach for the Sky (1956) (βασισμένο στη ζωή του άσσου του αέρα Douglas Bader), το Carve Her Name with Pride (1958) (η ιστορία της πράκτορα της SOE Violette Szabo) και το Sink the Bismarck! (1960)

Ο Γκίλμπερτ σκηνοθέτησε το Alfie (1966)[7] με πρωταγωνιστή τον Michael Caine. Η σύζυγος του Gilbert, Hylda, ανακάλυψε το έργο του Bill Naughton όταν επισκέφθηκε το κομμωτήριο και κάθισε δίπλα σε μια ηθοποιό που ήταν σε μια παραγωγή. Μόλις είδε το έργο, η Hylda παρότρυνε τον Gilbert να το κάνει ταινία. Ο Gilbert χρησιμοποίησε την τεχνική του να έχει τον πρωταγωνιστή να μιλάει απευθείας στον θεατή, μια τεχνική που αργότερα χρησιμοποίησε επίσης στο Shirley Valentine (1989). Ο Gilbert είπε ότι ο Alfie δημιουργήθηκε μόνο επειδή ο χαμηλός προϋπολογισμός ήταν «το είδος των χρημάτων που συνήθως ξοδεύουν τα στελέχη της Paramount για λογαριασμούς πούρων».  Η ταινία κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και ήταν υποψήφια για πέντε βραβεία Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας.  Ο Γκίλμπερτ ήταν επίσης υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας.
Το 1967, ο Γκίλμπερτ επιλέχθηκε να σκηνοθετήσει τη μουσική εκδοχή του Λάιονελ Μπαρτ του Όλιβερ!, αλλά είχε ήδη συμβόλαιο με άλλο έργο και έπρεπε να αποσυρθεί. συνέστησε την Κάρολ Ριντ, η οποία ανέλαβε.  «Ήταν το χαμηλότερο σημείο στη ζωή μου», είπε ο Gilbert. «Είχα αναπτύξει τον Όλιβερ! με τον Lionel Bart. Έπρεπε να κάνω το The Adventurers αντ 'αυτού... Ενώ έκανα αυτή την ταινία, υπέγραψα για να κάνω τον Νονό. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων τους, η Paramount μπόρεσε να βρει μόνο 2 εκατομμύρια δολάρια για να τα καταφέρει. Είπα ότι χρειαζόταν 7 εκατομμύρια δολάρια». Έτσι, αντ 'αυτού, ο Gilbert έκανε φίλους (ταινία του 1971).

Αν και γνωστός για τα δράματα χαρακτήρων, ο Γκίλμπερτ σκηνοθέτησε τρεις από τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Μετά από κάποια απροθυμία, πείστηκε από τον Harry Saltzman και τον Albert R. Broccoli να σκηνοθετήσει το You Only Live Twice (1967).  Απέρριψε την ευκαιρία να σκηνοθετήσει τη Μυστική Υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητας.  Ο Γκίλμπερτ επέστρεψε στη σειρά τη δεκαετία του 1970 για να γυρίσει το The Spy Who Loved Me (1977)[1] και το Moonraker (1979).  Μετά το υψηλό κόστος παραγωγής του Moonraker και την οικονομική αποτυχία του Heaven's Gate του Michael Cimino, η United Artists δεν μπόρεσε να τον προσλάβει για να σκηνοθετήσει την επόμενη ταινία Bond For Your Eyes Only.

Στη δεκαετία του 1980, επέστρεψε σε πιο μικρής κλίμακας δράματα με κινηματογραφικές εκδοχές των έργων του Willy Russell Educating Rita (1983)[15] και Shirley Valentine (1989).  Ο Γκίλμπερτ σκηνοθέτησε επίσης την ταινία Stepping Out (1991).
Ο Γκίλμπερτ διορίστηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (CBE) το 1997 για τις υπηρεσίες του στην κινηματογραφική βιομηχανία. Το 2001, ο Γκίλμπερτ έγινε μέλος του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, η υψηλότερη διάκριση στη βρετανική κινηματογραφική βιομηχανία.
Τον Ιούνιο του 2010, εμφανίστηκε στο πρόγραμμα του BBC Radio 4 Desert Island Discs. Σε αυτό, είπε ότι η ταινία του 1970 The Adventurers ήταν μια καταστροφή και ότι δεν έπρεπε ποτέ να το κάνει. Για τη συνεργασία του με τον Όρσον Γουέλς στο Ferry to Hong Kong, είπε ότι ήταν: «Φοβερό, ήταν η εφιαλτική μου ταινία. Ήταν μια φοβερή ταινία και όλα ήταν λάθος με αυτή κυρίως αυτόν [Welles]». Είπε επίσης ότι το μεγαλύτερο λάθος του ήταν ότι απέτυχε να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική εκδοχή του μιούζικαλ Oliver!. Ο συνθέτης της Lionel Bart είχε διαβεβαιώσει τον Gilbert ότι κανείς άλλος δεν θα έκανε την ταινία, αλλά ο Gilbert δεσμεύτηκε συμβατικά με την Paramount να κάνει μια ταινία (την οποία έκτοτε αρνήθηκε να κατονομάσει), γεγονός που τον ανάγκασε να αποσυρθεί από το έργο.

Ο Gilbert ήταν παντρεμένος με την Hylda Tafler για 53 χρόνια, μέχρι το θάνατό της τον Ιούνιο του 2005. Απέκτησαν έναν γιο, τον Στέφανο, και μεγάλωσαν έναν άλλο, τον Τζον, δικό της από προηγούμενη σχέση.
Το βιβλίο All My Flashbacks: The Autobiography of Lewis Gilbert, Sixty Years a Film Director εκδόθηκε από τις εκδόσεις Reynolds &; Hearn το 2010.
Ο Gilbert πέθανε στο σπίτι του στο Μονακό στις 23 Φεβρουαρίου 2018, 11 ημέρες πριν από τα 98α γενέθλιά του.

Πηγή:  Λιούις Γκίλμπερτ - Βικιπαίδεια (wikipedia.org) 

Φιλμογραφία

Σκηνοθεσία

Συγγραφέας-Σεναριογράφος

Ηθοποιός

Παραγωγός

Πηγή: Lewis Gilbert - Credits (text only) - IMDb 

Lewis Gilbert directing Michael Caine in Alfie, 1966