Ζωρζ Μελιές (1861-1938)

Ο Ζωρζ Μελιέ (Marie-Georges-Jean Méliès, 8 Δεκεμβρίου 1861 – 21 Ιανουαρίου 1938) ήταν Γάλλος κινηματογραφιστής και συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας, γνωστός για τις τεχνικές και αφηγηματικές καινοτομίες που εισήγαγε κατά τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του κινηματογράφου. Ήταν ένας ιδιαίτερα παραγωγικός πρωτοπόρος στην χρήση των ειδικών εφέ, γνωρίζοντας διάφορες τεχνικές όπως οι πολλαπλές εκθέσεις σκηνών και η φωτογράφηση του χρονικού διαστήματος. Θεωρείται ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησαν την πλακέτα και ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου που συνέβαλε σημαντικά στην μετεξέλιξη του από τεχνική σε μια νέα μορφή τέχνης. Στις ταινίες του ανήκουν το Ένα Ταξίδι στην Σελήνη (1902) και Το Αδύνατο Ταξίδι (1904), που περιλαμβάνουν και οι δυο παράξενα και σουρεαλιστικά ταξίδια, κοντά στο ύφος του Ιουλίου Βερν, και θεωρούνται από τα σημαντικότερα πρώτα δείγματα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. 

Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 8 Δεκεμβρίου 1861. Πατέρας του ήταν ο Jean-Louis-Stanislas Méliès και μητέρα του ήταν η Ολλανδέζα, Johannah-Catherine Schuering. Ο πατέρας του ήταν υποδηματοποιός και μετακόμισε στο Παρίσι το 1843. Εκεί ξεκίνησε να εργάζεται σε ένα εργοστάσιο παραγωγής παπουτσιών και εκεί γνώρισε την σύζυγό του. Ο πατέρας της Johannah-Catherine ήταν ο υποδηματοποιός της ολλανδικής βουλής μέχρι που μια φωτιά κατέστρεψε την επιχείρησή του. Η μητέρα του εκπαίδευσε τον πατέρα του στην κατασκευή υποδημάτων. Τελικά οι δυο τους παντρεύτηκαν, ίδρυσαν ένα υψηλής ποιότητας υπαδηματοποιείο και απέκτησαν δυο γιους ; τον Henri και τον Gaston. Μέχρι την στιγμή που γεννήθηκε ο τρίτος γιος τους, ο Ζωρζ, η οικογένεια είχε γίνει πλούσια.
Σε ηλικία επτά ετών ο Μελιέ ξεκίνησε να φοιτά στο Lycée Michelet μέχρι που το σχολείο κατεδαφίστηκε κατά τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο: τότε ο Μελιέ στάλθηκε στο Lycée Louis-le-Grand προκειμένου να συνεχίσει την φοίτησή του. Στα απομνημονεύματά του, ο Μελιέ έδωσε έμφαση στην κλασική εκπαίδευση που έλαβε, σε αντίθεση με τις κατηγορίες κατά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ότι οι περισσότεροι κινηματογραφιστές ήταν "αμόρφωτοι και ανίκανοι να παράγουν καθετί καλλιτεχνικό". Ωστόσο, ο ίδιος αναγνώριζε ότι τα δημιουργικά του ένστικτα συχνά υπερτερούσαν των καλλιτεχνικών ενστίκτων του: "Το καλλιτεχνικό πάθος ήταν τόσο ισχυρό για αυτόν και παρόλο που θα σκεφτόταν να δημιουργήσει μια γαλλική σύνθεση ή έναν λατινικό στίχο, η πένα του μηχανικά έφτιαχνε πορτρέτα ή καρικατούρες των καθηγητών και των συμμαθητών του, ακόμα και κάποιο φανταστικό παλάτι ή ένα πρωτότυπο τοπίο που είχε την εμφάνιση μιας θεατρικής σκηνής." Συχνά πειθαρχημένος από τους δασκάλους να καλύπτει τα σημειωματάρια και τα βιβλία στα οποία δημιουργούσε τα σχέδια, ο νεαρός Μελιέ ξεκίνησε να δημιουργεί ξύλινα κουκλοθέατρα στην ηλικία των δέκα ετών και αργότερα ως έφηβος ξεκίνησε να κατασκευάζει ακόμα πιο εξελιγμένες μαριονέτες. Το 1880 ο Μελιέ έλαβε το απολυτήριό του από το Lycée Louis-le-Grand.

Πριν την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο, ήταν θαυματοποιός και ταχυδακτυλουργός στο Θέατρο Ρομπέρ Χουντίν, πραγματοποιώντας εμφανίσεις επί σκηνής. Το ενδιαφέρον του για τον κινηματογράφο ξεκίνησε με την προβολή ταινιών από τους αδελφούς Λυμιέρ, το 1895. Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να σκηνοθετεί ο ίδιος ταινίες, παρουσιάζοντας σε πολλές από αυτές ταχυδακτυλουργικά θεάματα. Εκτιμάται ότι συνολικά σκηνοθέτησε 531 ταινίες από το 1896 μέχρι το 1914, διάρκειας από ένα έως σαράντα λεπτά.
Η πιο δημοφιλής ταινία του Μελιέ είναι το Ταξίδι στη Σελήνη (Le voyage dans la lune), του 1902, όπου περιγράφεται κινηματογραφικά για πρώτη φορά ένα διαστημικό ταξίδι, αποτελώντας μία πρώτη μορφή ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Ο Μελιέ φέρεται επίσης ως ο δημιουργός της πρώτης ταινίας τρόμου, Το Κάστρο του Διαβόλου (Le Manoir du Diable) το 1896, καθώς και των πρώτων έγχρωμων ταινιών, τις οποίες κατάφερε να δημιουργήσει χρωματίζοντας τα κινηματογραφικά καρέ με το χέρι.
Το 1897 σκηνοθέτησε και γύρισε ταινίες μικρού μήκους με θέμα την Ελλάδα, όπως η Ναυμαχία στην Ελλάδα και Σφαγές στην Κρήτη.
Το 1913, η κινηματογραφική εταιρεία που είχε ιδρύσει πτώχευσε, γεγονός που τον απομάκρυνε από τον χώρο του κινηματογράφου ενώ μεγάλο μέρος των έργων του καταστράφηκε. Η συνεισφορά του επανεκτιμήθηκε αργότερα από την ομάδα των υπερρεαλιστών ενώ το 1931 του απονεμήθηκε το Βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής. Πέθανε το 1938 στο Παρίσι.
Από το 1946 έχει θεσμοθετηθεί στη Γαλλία η ετήσια απονομή του Βραβείου Μελιές για την καλύτερη γαλλική κινηματογραφική παραγωγή.

Το 1907, ο Μελιέ δημιούργησε τρία νέα έργα για το θέατρο και τα παρουσίασε στο Théâtre Robert-Houdin, ενώ συνέχισε να παράγει μια σταθερή ροή ταινιών, συμπεριλαμβανομένων του Under the Seas, και μια μικρή έκδοση του Άμλετ του Σαίξπηρ. Ωστόσο κριτικοί του κινηματογράφου όπως ο Jean Mitry, ο Georges Sadoul και άλλοι έχουν αναφέρει ότι το έργο του Μελιέ είχε ξεκινήσει να παρακμάζει και να "παραμένει αφενός στην επανάληψη παλαιών μεθόδων και αφετέρου σε μια δυσάρεστη απομίμηση των νέων τάσεων."
Το 1908, ο Τόμας Έντισον δημιούργησε την Motion Picture Patents Company ως τρόπο να ελέγχει την βιομηχανία του κινηματογράφου στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Οι εταιρείες που συμμετείχαν σε αυτόν τον συνασπισμό ήταν οι Edison, Biograph, Vitagraph, Essanay, Selig, Lubin, Kalem, η αμερικανική Pathé και η Star Film Company του Μελιές, με τον Έντισον να γίνεται ο πρόεδρος αυτού του συνόλου. Η Star Films υποχρεώθηκε να προμηθεύει την MPPC με 100 λεπτά ταινιών ανά εβδομάδα και ο Μελιέ έφτιαξε 58 ταινίες εκείνον το ίδιο έτος. Ο Gaston Μελιέ δημιούργησε το δικό του στούντιο στο Σικάγο, την Méliès Manufacturing Company, και βοήθησε τον αδερφό του να ολοκληρώσει την υποχρέωσή του απέναντι στον Έντισον παρόλο που ο Γκαστόν δεν παρήγαγε καμιά ταινία το 1908. Εκείνη την χρονιά, ο Μελιέ δημιούργησε μια από τις πιο φιλόδοξες ταινίες του : Humanity Through the Ages. Αυτή η απαισιόδοξη ταινία περιγράφει ξανά την ιστορία της ανθρωπότητας από τον Κάιν και τον Άβελ μέχρι το Συνέδριο Ειρήνης της Χάγης το 1907. Η ταινία δεν είχε επιτυχία, ωστόσο ο Μελιέ ήταν περήφανος για αυτήν σε όλη την ζωή του.
Στις αρχές του 1909, ο Μελιέ σταμάτησε να κάνει ταινίες και τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους, προέδρευσε στην πρώτη συνάντηση του Διεθνούς Συνεδρίου Κινηματογραφιστών στο Παρίσι. Όπως κι άλλοι, ο Μελιέ δεν ήταν χαρούμενος με το μονοπώλιο που δημιούργησε ο Έντισον και ήθελε να πολεμήσει. Τα μέλη εκείνου του συνεδρίου συμφώνησαν να σταματήσουν να πουλάνε τις ταινίες τους, αλλά να συνεχίσουν να κάνουν μόνο για τα μέλη του δικού τους οργανισμού, και να υιοθετήσουν μια τυποποιημένη διάτρηση των ταινιών που θα υπολογιζόταν σε όλες τις ταινίες. Ο Μελιέ δεν ήταν ικανοποιημένος με την δεύτερη από τις τρεις συνθήκες επειδή οι βασικοί πελάτες του ήταν ιδιοκτήτες εκθεσιακών χώρων και αιθουσών μουσικής. Ένα περιοδικό που αφορούσε το εμπόριο σε εκθεσιακούς χώρους ανέφερε ότι ο Μελιέ είχε δηλώσει : "Δεν είμαι ένας οργανισμός ; είμαι ένας ανεξάρτητος παραγωγός."
Ο Μελιέ επέστρεψε στον κινηματογράφο το φθινόπωρο του 1909 και έκανε την παραγωγή σε εννέα ταινίες, μεταξύ των οποίων η Whimsical Illusions, στην οποία παρουσιάζει ένα μαγικό κόλπο στην σκηνή. Την ίδια περίοδο, ο Gaston Μελιέ είχε μετακομίσει την Méliès Manufacturing Company στο Νιου Τζέρσεϋ. Το 1910 ο Gaston ίδρυσε το Star Film Ranch, ένα στούντιο στο Τέξας, στο οποίο ξεκίνησε να κάνει την παραγωγή ταινιών γουέστερν. Από το 1911, ο Gaston είχε ονομάσει την Star Films American Wildwest Productions, και είχε ανοίξει ένα στούντιο στην νότια Καλιφόρνια. Έκανε την παραγωγή σε περισσότερες από 130 ταινίες μεταξύ του 1910 και του 1912 και ήταν η βασική πηγή για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων στην εταιρεία του Τόμας Έντισον. Από το 1910 έως το 1912, ο Ζωρζ Μελιέ έκανε την παραγωγή σε ελάχιστες ταινίες.
Το 1910, ο Μελιέ σταμάτησε προσωρινά να δημιουργεί ταινίες προκειμένου να κάνει μια περιοδεία στην Ευρώπη με το μαγικό νούμερο Les Fantômes du Nil. Αργότερα τον ίδιο χρόνο, η Star Films υπέγραψε μια συμφωνία με την Gaumont Film Company για να λάβει τα δικαιώματα σε όλες τις ταινίες του. Αλλά το φθινόπωρο του 1910, ο Μελιέ έκλεισε μια συμφωνία με τον Charles Pathé που παραλίγο να καταστρέψει ολόκληρη την κινηματογραφική του καριέρα. Ο Μελιέ δέχτηκε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να παράγει ταινίες και ως αντάλλαγμα η Pathé Frères θα είχε το δικαίωμα να μοιράσει και να επιμεληθεί αυτές τις ταινίες. Η Pathé επίσης έφτιαξε ένα συμφωνητικό κατάσχεσης τόσο του σπιτιού όσο και του στούντιο του Μελιέ στο Montreuil ως μέρος της συμφωνίας. Ο Μελιέ ξεκίνησε αμέσως να κάνει την παραγωγή σε επεξεργασμένες ταινίες κι δυο από αυτές ήταν η Baron Munchausen's Dream και η The Diabolical Church Window.

Η Walt Disney, στην οποία παρουσίασε το Legion of Honour το 1936, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στον Μελιέ κι στον άλλο πρωτοπόρο Εμίλ Κολ, αναφέροντας ότι οι δυο τους "ανακάλυψαν τους τρόπους να τοποθετούν την ποίηση μέσα στα όρια του ανθρώπου που είναι στον δρόμο."
Ο Τέρι Γκίλιαμ αποκάλεσε τον Μελιέ "τον πρώτο μεγάλο μάγο του κινηματογράφου" προσθέτοντας: "Η αίσθηση της διασκέδασης και της ικανότητάς του να εκπλήσσει τον αναγνώστη υπήρξε μια μεγάλη επιρροή τόσο στα πρώτα έργα μου όσο και στις επόμενες ταινίες δράσης μου. Φυσικά ο Μελιέ εξακολουθεί να έχει μια μεγάλη δημιουργική λαβή σε μένα."
Το μυθιστόρημα The Invention of Hugo Cabret (2007) από τον Μπράιαν Σέλζνικ, και η ταινία Hugo (2011) που βασίστηκε σε αυτό, περιγράφουν την ύστερη ζωή του Μελιές, τον οποίο ενσαρκώνει ο Μπεν Κίνγκσλεϊ στην ομώνυμη ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε. Η ταινία περιλαμβάνει τις ανακατασκευές κάποιων από τα φανταστικά σκηνικά που εμφανίζονται στις πρώιμες ταινίες.
Ο Μελιέ εισήχθη στην Λεωφόρο της Δόξας για την Επιστημονική Φαντασία και Φαντασία το 2015.
Στις 3 Μαΐου του 2018, η Google τίμησε τον Μελιέ με το πρώτο doodle εικονικής πραγματικότητας.

Λόγω κάποιων παραγόντων, περίπου 200 από τις συνολικά 500 ταινίες του Μελιέ υφίστανται σήμερα. Οι παράγοντες περιλαμβάνουν την καταστροφή των αυθεντικών αρνητικών του Μελιέ, την κατάσχεση των εκτυπώσεών του από τον γαλλικό στρατό και την τυπική φθορά της πλειοψηφίας (περίπου στο 80%) των ταινιών που δημιούργησε πριν το 1950. Αρκετές από τις νέες ταινίες του Μελιέ έχουν κατά καιρούς ανακαλυφθεί αλλά η πλειοψηφία αυτών προέρχεται από την Library of Congress των ΗΠΑ, λόγω του ότι ο Gaston Μελιέ υπέβαλλε τις γραπτές εκτυπώσεις κάθε ταινίας ώστε να διατηρήσει τα πνευματικά δικαιώματα όταν ίδρυσε το American branch of Star Films το 1902.

Το 2016, μια ταινία του Μελιέ που για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρούνταν χαμένη, το Match de prestidigitation, ανακαλύφθηκε στα αρχεία ενός τσέχικου κινηματογράφου.

Μετά την αποχώρησή του από τον κινηματογράφο, ο Μελιέ εξαφανίστηκε από την δημόσια ζωή. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1920 δίαγε μια πενιχρή ζωή ως πωλητής σε ζαχαροπλαστείο και σε κατάστημα με παιδικά παιχνίδια στο Παρίσι και με την οικονομική βοήθεια από άλλους κινηματογραφιστές. Το 1925 παντρεύτηκε την μακρόχρονη ερωμένη του Jeanne d'Alcy και έζησαν στο Παρίσι μαζί με την νεαρή εγγονή του Μελιέ Madeleine Malthête-Méliès. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1920, αρκετοί δημοσιογράφοι είχαν ξεκινήσει να κάνουν έρευνα για τον Μελιέ και για το έργο του, δημιουργώντας ένα νέο ενδιαφέρον για αυτόν. Καθώς το γόητρό του ξεκίνησε να αναπτύσσεται στον κινηματογραφικό κόσμο, έλαβε μεγαλύτερη αναγνώριση και τον Δεκέμβριο του 1929 πραγματοποιήθηκε ένα γκαλά στο Salle Pleyel με θέμα την φιλμογραφία του. Στα απομνημονεύματά του, ο Μελιέ ανέφερε ότι σε αυτήν την εκδήλωση "βίωσε μια από τις πιο λαμπρές στιγμές της ζωής του."
Ο Ζωρζ Μελιέ έγινε Chevalier de la Légion d'honneur και το μετάλλιο τού απονεμήθηκε τον Οκτώβριο του 1931 από τον Louis Lumière. Ο ίδιος ο Lumière ανέφερε ότι ο Μελιέ ήταν ο "δημιουργός του κινηματογραφικού θεάματος." Ωστόσο, το τεράστιο ποσοστό επαίνου που έλαβε τότε δεν βοήθησε τον τρόπο ζωής του ούτε μείωσε την φτώχεια του. Σε μια επιστολή του στον Γάλλο κινηματογραφιστή Eugène Lauste, ο Μελιέ έγραψε ότι "ευτυχώς, είμαι δυνατός και σε καλή υγεία. Αλλά είναι δύσκολο να εργάζομαι 14 ώρες την μέρα χωρίς Κυριακές και αργίες, σε ένα παγωμένο κουτί τον χειμώνα και σε έναν φούρνο το καλοκαίρι."
Το 1932 η Εταιρεία Κινηματογράφου βρήκε έναν χώρο για τον Μελιέ, την εγγονή του Madeleine και την Jeanne d'Alcy στο Σπίτι των Συνταξιούχων του Κινηματογράφου (La Maison du Retraite du Cinéma), το σπίτι της εταιρείας κινηματογράφου στο Orly. Ο Μελιέ ανακουφίστηκε που έγινε αποδεκτός στο σπίτι και έγραψε σε έναν Αμερικανό δημοσιογράφο : "Η μεγαλύτερη ικανοποίησή μου είναι να είμαι σίγουρος πως δεν θα μείνω μια μέρα χωρίς ψωμί και σπίτι!" Στο Orly, ο Μελιέ εργάστηκε με αρκετούς νέους σκηνοθέτες πάνω σε σενάρια για τον κινηματογράφο τα οποία δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Αυτά περιλάμβαναν μια νέα εκδοχή του Baron Munchausen και μια ταινία που θα είχε τον τίτλο Le Fantôme du métro (Phantom of the Metro). Πρωταγωνίστησε επίσης σε μερικές διαφημίσεις με τον Πρεβέρ.
Ο Langlois και ο Franju είχαν συναντήσει τον Μελιέ το 1935 και το επόμενο έτος νοίκιασαν ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο που ανήκε στην ιδιοκτησία του Orly για να αποθηκεύσουν την συλλογή των ταινιών τους. Μετά εμπιστεύτηκαν το κλειδί του κτηρίου στον Μελιέ και έτσι έγινε ο πρώτος συντηρητής αυτού που αργότερα θα γινόταν το Cinémathèque Française. Παρόλο που δεν μπόρεσε ποτέ να δημιουργήσει μια νέα ταινία μετά το 1912 ή να σκηνοθετήσει ένα νέο θεατρικό έργο μετά το 1923, συνέχισε να γράφει και να συμβουλεύει νέους κινηματογραφικούς και θεατρικούς σκηνοθέτες μέχρι το τέλος της ζωής του.
Από τα τέλη του 1937, ο Μελιέ είχε αρρωστήσει αρκετά και ο Langlois κανόνισε να γίνει δεκτός στο νοσοκομείο Léopold Bellan στο Παρίσι. Ο Langlois είχε γίνει στενός φίλος του και μαζί με τον Franju τον επισκέφτηκαν λίγο πριν τον θάνατό του. Όταν έφτασαν, ο Μελιέ τους έδειξε ένα από τα τελευταία σχέδιά του που απεικόνιζε ένα μπουκάλι σαμπάνιας με τον φελλό να πετάγεται πάνω και ο αφρός να ξεχειλίζει. Μετά τους είπε : "Γελάστε, φίλοι μου. Γελάστε μαζί μου, γελάστε για μένα, επειδή ονειρεύομαι τα όνειρά σας."
Ο Ζωρζ Μελιέ πέθανε από καρκίνο στις 21 Ιανουαρίου 1938 σε ηλικία 76 ετών - λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Émile Cohl, ενός ακόμα Γάλλου πρωτοπόρου του κινηματογράφου - και τάφηκε στο νεκροταφείο Père Lachaise.

Πηγή: Ζωρζ Μελιές - Βικιπαίδεια (wikipedia.org) 

Φιλμογραφία

Σκηνοθεσία

Ηθοποιός

Συγγραφέας-Σεναριογράφος

Πηγή: Georges Méliès - IMDb 

Ζορζ Μελιές: Ανακαλύπτοντας το σινεμά

Μάγος, πρωτοπόρος, οραματιστής: ο πατέρας του κινηματογράφου έζησε μια συναρπαστική ζωή γεμάτη με εφευρέσεις, κόλπα και σινεμά.
Από τον Λευτέρη Αδαμίδη

Μάγος, αλχημιστής, εφευρέτης, οραματιστής, πρωτοπόρος, auteur, ανεξάρτητος: τα επίθετα που μπορούν να συνοδέψουν το όνομα Ζορζ Μελιές μοιάζουν αναρίθμητα και είναι, χωρίς καμία υπερβολή, όλα αληθινά.
Ο ιδιοφυής Μελιές, γεννημένος σαν σήμερα (8 Δεκεμβρίου) το 1861, πάνω από όλα υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη εποχή, τότε που στον πλανήτη της εικόνας όλα έμοιαζαν έτοιμα προς ανακάλυψη. Ο γιος ενός υποδηματοποιού που αψήφησε κάθε πατρική συμβουλή για να σπουδάσει τα μαγικά τρικ της ταχυδακτυλουργίας και να ανοίξει το δικό του θέατρο στο Παρίσι, το περίφημο Robert-Houdin, δεν θα μπορούσε παρά να μείνει άφωνος μπροστά στην πρώτη κινηματογραφική παράσταση των αδερφών Λιμιέρ στο γειτονικό Grand Café, στις 28 Δεκεμβρίου του 1895. Ήταν σχεδόν 35 χρονών όταν κατάλαβε ότι η νέα τέχνη, τόσο απατηλή και δημοφιλής όσο και η «μαγεία», ήταν ο αληθινός προορισμός του στη ζωή.

Μόνο που, αν οι αδερφοί Λιμιέρ έβλεπαν στο σινεμά ένα μέσο αποτύπωσης της πραγματικότητας σε κίνηση, ο ευφάνταστος Μελιές έβλεπε στο νέο αυτό θαύμα τις άπειρες δυνατότητες για τη δημιουργία φανταστικών κόσμων, όπως αυτοί του Ιουλίου Βερν, και ένα ανεξάντλητο πεδίο απόλυτης υπέρβασης του πραγματικού. Στις εξωφρενικές δημιουργίες που φαντάστηκε κυριαρχούσαν οι νεράιδες, οι διάβολοι, τα παράξενα τέρατα που κατοικούν στη σελήνη, τα βάθη της Γης ή τους παγωμένους πόλους, χωρούσαν όμως και η Ζαν ντ’Αρκ ή ο Ιησούς!
Για τον ανήσυχο δημιουργό, ωστόσο, τα όρια δεν θα μπορούσαν απλά να περιορίζονται σε τρικ εντυπωσιασμού που γνώριζε από το θέατρο. Προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και έγραψε σενάρια, επινόησε τα storyboards, σχεδίασε σκηνικά, επιστράτευσε ηθοποιούς, χρησιμοποίησε μακιγιάζ και κοστούμια, μεγάλωσε τη διάρκεια των ταινιών από τα μονόλεπτα πλάνα σε πλήρεις ιστορίες μερικών λεπτών με αρχή, μέση και τέλος, ζωγράφισε πρώτος τα καρέ του φιλμ στο χέρι φέρνοντας το χρώμα στο σινεμά. Όταν οι αδερφοί Λιμιέρ αρνήθηκαν να του παραχωρήσουν τις μηχανές που είχαν σχεδιάσει, έφτιαξε ακόμη και τη δική του κινηματογραφική μηχανή, τον Κινετόγραφο, για τις ανάγκες προβολής στο θέατρό του. Έφτιαξε μόνος του το πρώτο πλήρες στούντιο παραγωγής ταινιών στην αυλή του σπιτιού του και λίγο αργότερα ένα δεύτερο και μαζί την εταιρεία παραγωγής Star Film.

Το 1913, αδυνατώντας πλέον να ανταποκριθεί στις ασφυκτικές συνθήκες ανταγωνισμού, αναγκάστηκε να πουλήσει τις ταινίες του στη γαλλική Πατέ. Ο θάνατος της γυναίκας του ήταν το επόμενο ισχυρό χτύπημα. Σε μια στιγμή έκρηξης, ο Μελιές έκαψε στον κήπο του σπιτιού του όλα τα αρνητικά των ταινιών που είχε στην κατοχή του. Λίγο αργότερα παντρεύτηκε μία από τις πρώην ηθοποιούς του θεάτρου του και αποσύρθηκε στο μαγαζί της στο σταθμό του Μονπαρνάς, πουλώντας παιχνίδια και ζαχαρωτά, και περνώντας στην αφάνεια.
Ο σκηνοθέτης Ρενέ Κλερ, φανατικός θαυμαστής του μαζί με τον Πολ Γκιλσόν, ανέλαβαν την αποκατάσταση του ονόματός του μέσα από κριτικά κείμενα στο Revue du Cinema, τοποθετώντας τον για πρώτη φορά στη θέση που του άρμοζε στην ιστορία του σινεμά, ενώ ταυτόχρονα δρομολόγησαν την οικονομική του διάσωση. Το 1928 πραγματοποιήθηκε η πρώτη ρετροσπεκτίβα στο έργο του και το 1931 τού απονεμήθηκε ο Σταυρός της Λεγεώνας της Τιμής από τον συνοδοιπόρο, Λουί Λιμιέρ. Πέθανε το 1938 και αναπαύεται στο περίφημο νεκροταφείο του Περ-Λασέζ κάτω από την επιγραφή «Ζορζ Μελιές, δημιουργός της κινηματογραφικής παράστασης, 1861-1938».
Οι ταινίες του εξακολουθούν ως σήμερα να ανακαλύπτονται από τις σημερινές γενιές ως το έργο μιας μοναδικής διάνοιας.

Πηγή: Ζορζ Μελιές: Ανακαλύπτοντας το σινεμά ? αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr