Χάρυ Έβερετ Σμιθ (1923-1991) Harry Everett Smith

Ο Χάρι Έβερετ Σμιθ (29 Μαΐου 1923 στο Πόρτλαντ, Όρεγκον - 27 Νοεμβρίου 1991 στη Νέα Υόρκη ) ήταν εικαστικός καλλιτέχνης , πειραματικός σκηνοθέτης , συλλέκτης δίσκων, μποέμιος , μυστικιστής , σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος μαθητής ανθρωπολογίας και νεο-Γνωστικός επίσκοπος . Ο Σμιθ ήταν μια σημαντική φιγούρα στη σκηνή του Beat Generation στη Νέα Υόρκη και οι δραστηριότητές του, όπως η χρήση ουσιών που αλλάζουν το μυαλό και το ενδιαφέρον για την εσωτερική πνευματικότητα , αναμένονταν πτυχές του κινήματος Hippie . Εκτός από τις ταινίες του, κυρίως το πλήρες μήκος τουcutout animated film Heaven and Earth Magic (1962), ο Smith είναι επίσης ευρέως γνωστός για την επιρροή του στην Ανθολογία της Αμερικανικής Λαϊκής Μουσικής , που προέρχεται από την εκτενή συλλογή των μη εκτυπωμένων εμπορικών ηχογραφήσεων 78 σ.α.λ.

Σε όλη του τη ζωή ο Σμιθ ήταν  συλλέκτης. Εκτός από τα αρχεία, τα αντικείμενα που συνέλεξε περιλάμβαναν φιγούρες χορδών , χάρτινα αεροπλάνα , υφάσματα Seminole και ουκρανικά Πασχαλινά αυγά .

Ο Χάρι Σμιθ γεννήθηκε στο Πόρτλαντ του Όρεγκον και πέρασε τα πρώτα του χρόνια στην πολιτεία της Ουάσιγκτον στην περιοχή μεταξύ Σιάτλ και Μπέλινγκχαμ . Ως παιδί έζησε για μια στιγμή με την οικογένειά του στο Anacortes της Ουάσινγκτον , μια πόλη στο νησί Fidalgo , όπου βρίσκεται η κράτηση των Ινδιάνων της Σουηδίας . Παρακολούθησε γυμνάσιο στο κοντινό Bellingham
Οι γονείς του Σμιθ ήταν Θεοσοφιστές με Πανθεϊστικές τάσεις (που εμπλέκουν την πίστη σε έναν άμεσο Θεό που είναι πανομοιότυπος με το Σύμπαν ή τη φύση) και και οι δύο λάτρευαν τη λαϊκή μουσική. Η μητέρα του, η Mary Louise, που κατάγεται από το Sioux City της Αϊόβα, ήρθε από μια μακρά σειρά καθηγητών σχολείων και η ίδια δίδαξε για μια στιγμή στην κράτηση Lummi Indian κοντά στο Bellingham. Ο πατέρας του, Ρόμπερτ Τζέιμς Σμιθ, ένας ψαράς, δούλεψε ως φύλακας της Pacific American Fishery, μιας εταιρείας κονσερβοποίησης σολομού Ο παππούς του παππού του Σμιθ Τζον Κορσον Σμιθ (γ. 1910) ήταν συνταγματάρχης της Ένωσης στον Αμερικανικό Εμφύλιο, ανατροπή του Ταξιαρχικού Στρατηγού, μόλις τελείωσε ο πόλεμος, και είχε υπηρετήσει από το 1885-89 ως Υπολοχαγός Κυβερνήτης του κράτους του Ιλλινόις. Ήταν επίσης ένας εξέχων Freemason και είχε γράψει πολλά βιβλία για την ιστορία της παραγγελίας.
Οι γονείς του Σμιθ, που δεν τα κατάφεραν, ζούσαν σε ξεχωριστά σπίτια, συναντώντας μόνο το δείπνο. Αν και φτωχοί, έδωσαν στον γιο τους μια καλλιτεχνική εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων 10 ετών μαθημάτων ζωγραφικής και ζωγραφικής. Για ένα διάστημα, λέγεται, έτρεξαν ακόμη και μια σχολή τέχνης στο σπίτι τους. Ο Σμιθ ήταν επίσης ένας αδηφάγος αναγνώστης και θυμήθηκε τον πατέρα του να του φέρει ένα αντίγραφο της ανθρωπολογίας του Carl Sandburg , American Songbag . «Θεωρήσαμε κάποιο είδος« χαμηλής »οικογένειας», είπε κάποτε ο Σμιθ, «παρά το συναίσθημα της μητέρας μου ότι ήταν [μια ενσάρκωση] της Τσαρίνας της Ρωσίας». Οι φίλοι θυμούνται ότι στο γυμνάσιο ο Σμιθ κουβαλούσε μια φωτογραφική μηχανή και στο σχολικό έτος τους είπε ότι ήθελε να συνθέσει συμφωνική μουσική.
Φυσικά, ο Σμιθ ήταν μικρότερου μεγέθους και είχε καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης που τον εμπόδιζε να συντάσσεται (μια περίσταση που αργότερα τον αποκλείει από το να επωφεληθεί από το GI Bill). Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, πήρε δουλειά ως μηχανικός νύχτες εργασίας για την κατασκευή του σφιχτού, δυσπρόσιτου εσωτερικού των βομβαρδιστικών αεροσκαφών της Boeing, για τα οποία του ταιριάζει το κοντό ανάστημα. Ο Σμιθ χρησιμοποίησε τα χρήματα που έκανε από τη δουλειά του για να αγοράσει δίσκους μπλουζ. Τα χρήματα του επέτρεψαν επίσης να σπουδάσει ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ για πέντε εξάμηνα μεταξύ του 1942 και του φθινοπώρου του 1944. Επικεντρώθηκε στις αμερικανικές ινδικές φυλές που συγκεντρώθηκαν στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό, πραγματοποιώντας πολλές εκδρομές για να τεκμηριώσει τη μουσική και τα έθιμα του Λούμι, τον οποίο είχε γνωρίσει μέσω της δουλειάς της μητέρας του μαζί τους.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε, ο Smith, τώρα 22 ετών, μετακόμισε στο Bay Area του Σαν Φρανσίσκο, και έπειτα φιλοξενεί μια ζωντανή μποέμικη λαϊκή μουσική και σκηνή τζαζ. Ως συλλέκτης δίσκων μπλουζ είχε ήδη αντιστοιχιστεί με τον καταξιωμένο λάτρη του μπλουζ Τζέιμς ΜακΚούνι, τώρα άρχισε επίσης να συλλέγει σοβαρά παλιούς δίσκους μουσικής hillbilly από έμπορους σκουπιδιών και καταστήματα που βγαίνουν εκτός λειτουργίας και μάλιστα εμφανίστηκε ως επισκέπτης σε λαϊκό μουσική ραδιοφωνική εκπομπή που φιλοξενήθηκε από τον ποιητή Jack Spicer . 

Το 1948, η μητέρα του υπέκυψε σε καρκίνο. Αμέσως μετά την κηδεία της, ο Σμιθ, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον πατέρα του, άφησε το Μπέρκλεϊ για ένα δωμάτιο πάνω από ένα γνωστό μετέπειτα τζαζ κλαμπ στην περιοχή Fillmore του Σαν Φρανσίσκο. Ο Σμιθ τραβήχτηκε ιδιαίτερα στο bebop, μια νέα φόρμα τζαζ που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των αυτοσχέδιων συνεδριών μαρμελάδας πριν και μετά από πληρωμένες παραστάσεις και το Σαν Φρανσίσκο αφθονούν σε νυχτερινά κέντρα και μετά από ώρες κλαμπ όπου μπορούσαν να ακουστούν οι Dizzy Gillespie και Charlie Parker . Αυτή τη στιγμή ζωγράφισε αρκετούς φιλόδοξους αφηρημένους πίνακες εμπνευσμένους από την τζαζ (από τότε που καταστράφηκε) και άρχισε να κάνει ταινίες κινουμένων σχεδίων avant garde με μοτίβα που ζωγράφισε απευθείας στο απόθεμα ταινιών και οι οποίες προορίζονταν να προβληθούν με τη συνοδεία της μουσικής bebop.
Το 1950 ο Smith έλαβε επιχορήγηση Guggenheim για να ολοκληρώσει μια αφηρημένη ταινία. Αυτό του επέτρεψε πρώτα να επισκεφθεί και αργότερα να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη. Τακτοποίησε την αποστολή των συλλογών του, συμπεριλαμβανομένων των αρχείων του, στην Ανατολική Ακτή. Είπε ότι «ένας λόγος που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη ήταν να μελετήσει την Καμπάλα . Και« ήθελα να ακούσω το έργο του Thelonious Monk ». Όταν εξαντλήθηκαν τα χρήματα της επιχορήγησής του, έφερε αυτό που ονόμασε «η κρέμα της σοδειάς» της συλλογής δίσκων του στον Moe Asch , πρόεδρο της Folkways Records, με την ιδέα της πώλησης. Αντ 'αυτού, ο Asch πρότεινε ο 27χρονος Smith να χρησιμοποιήσει το υλικό για να επεξεργαστεί μια ανθολογία πολλαπλών τόμων της αμερικανικής λαϊκής μουσικής σε μακρόχρονη μορφή - τότε ένα νέο, προηγμένο μέσο αιχμής - και παρείχε χώρο και εξοπλισμό στο γραφείο του Ο Σμιθ για να εργαστεί. Ο ηχογράφος του έργου ήταν ο Πέτερ Μπαρτόκ, γιος του διάσημου συνθέτη και λαογράφου .

Η προκύπτουσα ανθολογία Folkways , που εκδόθηκε το 1952 με τον τίτλο American Folk Music , ήταν μια συλλογή από ηχογραφήσεις λαϊκής μουσικής που εκδόθηκαν σε δίσκους λόφων και αγώνων που είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν εμπορικά στις 78 σ.α.λ. Αυτά χρονολογούνται από τη συντομευμένη αυγή, που μερικές φορές ονομάζεται «χρυσή εποχή», της εμπορικής μουσικής βιομηχανίας της χώρας, δηλαδή, μεταξύ του 1927, όταν, όπως εξήγησε ο Smith, «η ακουστική ηχογράφηση [ sic ]  κατέστη δυνατή την ακριβή μουσική αναπαραγωγή και το 1932, όταν η κατάθλιψη σταμάτησε τις πωλήσεις λαϊκής μουσικής ", και οι καλλιτέχνες, σε πολλές περιπτώσεις, βυθίστηκαν σε αφάνεια. Αρχικά εκδόθηκαν ως δίσκοι προϋπολογισμού στο εμπόριο σε περιφερειακό, αγροτικό κοινό, αυτά τα αρχεία ήταν από καιρό γνωστά, συλλέχθηκαν και περιστασιακά επανεκδόθηκαν από λαογράφους  και λάτρεις, αλλά ήταν η πρώτη φορά που μια τέτοια μεγάλη συλλογή διατέθηκε σε εύπορους , μη ειδικοί αστικοί κάτοικοι. Οι δίσκοι LP θα μπορούσαν να κρατήσουν πολύ περισσότερο υλικό από τους παλιούς 78 λεπτών και είχαν μεγαλύτερη πιστότητα και πολύ λιγότερο θόρυβο στην επιφάνεια . Το Anthology συσκευάστηκε ως σύνολο τριών άλμπουμ με κουτιά με συνολικά 6 LP. Κάθε κουτί μπροστά σε ένα διαφορετικό χρώμα: κόκκινο, μπλε και πράσινο - στο σχήμα του Smith , που αντιπροσωπεύει τα αλχημικά στοιχεία. Η τιμή των 25,00 $ ανά σετ δύο δίσκων, ήταν σχετικά ακριβή. Για τους προβληματικούς, ο Moe Asch διατηρούσε ένα κατάστημα λιανικής ρεκόρ στη δεκαετία του 1950 κοντά στο Union Square Park, όπου πούλησε και τα 6 από τα αρχεία Anthology για $ 1 το καθένα, καθώς και άλλα από τον κατάλογό του. Οι δίσκοι $ 1 πωλήθηκαν χωρίς τα αρχικά τους μπουφάν και με μια τρύπα διάτρητη στην περιοχή της ετικέτας για να δείξει ότι το δίσκο είχε απομείνει και δεν πρέπει να πωληθεί στην πλήρη τιμή λιανικής. Ένα τέταρτο άλμπουμ, που περιελάμβανε τοπικά τραγούδια από την εποχή της κατάθλιψης, σχεδιάστηκε αρχικά από τον Asch και τον μακροχρόνιο βοηθό του, Marian Distler, και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε από τον Smith. Εκδόθηκε το 2000, εννέα χρόνια μετά το θάνατό του σε μορφή CD από την Revenant Records με ένα φυλλάδιο 95 σελίδων με δοκίμια στον Smith.
Η μουσική για την ανθολογία του Smith, ερμηνευμένη από καλλιτέχνες όπως οι Clarence Ashley , Dock Boggs , The Carter Family , Sleepy John Estes , Mississippi John Hurt , Dick Justice , Blind Lemon Jefferson , Buell Kazee και Bascom Lamar Lunsford , επηρέασαν πολύ τους λαούς και τους μπλουζ αναβιώσεις της δεκαετίας του 1950 και του 60 και καλύφθηκαν από τους The New Lost City Ramblers , Bob Dylan και Joan Baez , για να αναφέρουμε μερικά. Ο κριτικός της ροκ Γκρίλ Μάρκους στο δοκίμιο του για την επανέκδοση του Σμιθσόνια του 1997, ανέφερε μουσικόςΗ φωνή του Dave van Ronk ότι «Όλοι γνωρίζαμε κάθε λέξη κάθε τραγουδιού σε αυτό, συμπεριλαμβανομένων αυτών που μισούσαμε».
Η παρουσίαση του Σμιθ ήταν μια έντονη αποχώρηση από τις πιο κοινωνικές ή πολιτικά προσανατολισμένες συλλογές λαϊκών τραγουδιών της δεκαετίας του 1930 και του '40. Οι σχολιασμοί του απέφυγαν τοπικά και κοινωνικά σχόλια, που αποτελούσαν αντί για σφιχτές, υποβλητικές συνόψεις - riff - γραμμένα με τον τρόπο τηλεγραφικών μηνυμάτων ή τίτλων εφημερίδων σαν από έναν άλλο κόσμο, φαινομενικά διαχρονικό και πρωτοποριακό . Για παράδειγμα, για την απόδοση του Chubby Parker του "King Kong Kitchie Kitchie Ki-Me-O" (" Frog Went A-Courting "), μια μπαλάντα που έχει εντοπιστεί στο 1548, ο Smith έγραψε: "Zoologic Miscegeny Achieved Mouse Frog Nuptuals [ sic ], Έγκριση συγγενών. "
Ο Σμιθ ήταν επίσης μοναδικός στο να συνδέει τη λαϊκή μουσική με το απόκρυφο: ο σχεδιασμός που επέλεξε να τυπωθεί στα εξώφυλλα κουτιού, για παράδειγμα, προήλθε από μια χαρακτική από τον Θεόδωρο ντε Μπρυ ενός εξαιρετικού χεριού που συντονίζει το Celestial Monochord (το μονόχορτο όργανο συμβολίζοντας τη μουσική των σφαιρών), που είχε απεικονίσει μια πραγματεία του 16ου αιώνα για τη μουσική από τον ελισάβετ μάγο Robert Fludd .
Ο Σμιθ είπε στον συνέντευξη John Cohen , ότι είχε ακούσει για πρώτη φορά αυτό το είδος δίσκου στο σπίτι του Bertrand Harris Bronson , του διακεκριμένου καθηγητή της Αγγλίας και του μελετητή μπαλάντας, που τους συνέλεξε. Το 1946 ο Σμιθ φέρεται ότι έζησε για ένα διάστημα σε ένα μικρό δωμάτιο με ξεχωριστή είσοδο στον πρώτο όροφο της κατοικίας του Μπέρκλιν στο Μπέρκλιν, και πιστεύεται ότι μπορεί να έχει λάβει άτυπη φροντίδα στη λαϊκή μουσική μέσω της γνωριμίας του με τον λόγιο.
Ο Σμιθ είπε επίσης στον Κοέν ότι κατά την επιλογή του υλικού του βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στη μιμογραφία της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου "Λίστα αμερικανικών λαϊκών τραγουδιών στα εμπορικά αρχεία", μια μονογραφία που συνέταξε ο Alan Lomax το 1940 με τη βοήθεια του Pete Seeger , που είχε στείλει ο Lomax και ο Seeger. στους μελετητές λαϊκών τραγουδιών (και οι οποίοι θα μπορούσαν επίσης να αγοραστούν απευθείας από τη βιβλιοθήκη για 25 σεντ) Ο Cohen ρώτησε τον Smith: "Πού ακούσατε για πρώτη φορά την Carter Family;"
Σμιθ: Θα σκεφτόμουν από αυτόν τον μιμογραφημένο κατάλογο που η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου εξέδωσε περίπου το 1937 [ sic ], "American Folksongs on Commercially Available Records" [ sic ] Λίγο μετά, δύο ηχογραφήσεις Carter Family, "Worried Man Blues" και "East Virginia Blues" επανεκδόθηκαν στο άλμπουμ Smoky Mountain Ballads . Αυτό το άλμπουμ θα ερχόταν σε καταστήματα που συνήθως δεν θα είχαν δίσκους Carter Family. John Cohen: Σε αυτό το άλμπουμ, ο John και ο Alan Lomax έκαναν τη μουσική του λόφου αρκετά αξιοσέβαστη για να πουλήσει μαζί με την τέχνη και τις συμφωνίες.
Δώδεκα από τα 60 τραγούδια και πολλοί από τους καλλιτέχνες του "List" του Lomax και του Seeger εμφανίζονται στην ανθολογία του Smith και οι σημειώσεις του πιστώνουν τους Lomaxes. Ο Σμιθ εξήγησε ότι είχε επιλέξει υλικό με βάση αυτό που πίστευε ότι θα ήταν ενδιαφέρον για τους μελετητές και τους ανθρώπους που θα ήθελαν να τα τραγουδήσουν. Είπε επίσης στον Cohen ότι, «ένιωθα ότι θα προέκυπτε κοινωνική αλλαγή. Διάβασα τη Δημοκρατία του Πλάτωνα . Μιλάει για τη μουσική, πώς πρέπει να είστε προσεκτικοί για την αλλαγή της μουσικής, γιατί μπορεί να αναστατώσει ή να καταστρέψει το κυβέρνηση. Όλοι βγαίνουν από το βήμα. Δεν πρέπει να το αλλάξετε αυθαίρετα γιατί μπορεί να υπονομεύσετε το Empire State Building χωρίς να το γνωρίζω. Φυσικά, σκέφτηκα ότι θα το έκανε αυτό ... Φαντάστηκα ότι είχε κάποιο είδος κοινωνικής δύναμης για Καλός".
Το 1991, λίγο πριν από το θάνατό του, ο Smith ήταν ο αποδέκτης ενός Grammy , του Merit Award του Προέδρου για το επίτευγμα της ζωής. Ο Ed Sanders γράφει:
Ήταν χαρά για πολλούς φίλους του που τον είδαν να ανεβαίνει στα σκαλοπάτια του Γκράμι φορώντας σμόκιν. "Χαίρομαι που λέω ότι τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα - είδα την Αμερική να αλλάζει μέσω της μουσικής", είπε στο κοινό. Ο Πλάτων είχε δίκιο, η μουσική μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση ενός πολιτισμού, για χειρότερο ή καλύτερο.
Το 1997, η συλλογή του Smith κυκλοφόρησε εκ νέου ως σετ έξι CD σε εγγραφές Smithsonian Folkways , ως Anthology of American Folk Music (τώρα επίσης ανεπίσημα αναφέρεται ως "The Harry Smith Anthology").
Στις σημειώσεις του σε ένα CD αναβίωσης του 2006, ο Έλβις Κωστέλο έγραψε: «Είμαστε τυχεροί που κάποιος συνέταξε την Ανθολογία τόσο έξυπνα και τόσο ευφάνταστα, ώστε να μπορεί να πει μια σειρά από ιστορίες σε μελλοντικούς μουσικούς και ακροατές, και να αποτελέσει αφετηρία».

Στη δεκαετία του 1950, ο Σμιθ ηχογράφησε ένα σετ 15-LP του Ραβίνου Nuftali Zvi Margolies Abulafia, παππού του Lionel Ziprin . Ο Σμιθ ενδιαφέρθηκε να ηχογραφήσει τον Ραβίνο Abulafia αφού τον άκουσε να φωνάζει και ηχογράφησε το σύνολο των ψαλμάτων και προσευχών στη συναγωγή του Ραβί. Λόγω δυσκολιών στην εύρεση κατάλληλης δισκογραφικής ετικέτας, το πλήρες σετ παραμένει άκυρο.
Εκτός από τη σύνταξη της ανθολογίας Folkways, ο Smith συνέβαλε επίσης στο να φτιάξει το Folkways να δημιουργήσει το πρώτο άλμπουμ The Fugs , που τώρα θεωρείται [ από ποιον; ] το πρώτο άλμπουμ "folk rock", στην ετικέτα του Broadside το 1965. Ένας τακτικός επισκέπτης στο βιβλιοπωλείο Peace Eye, στο East Village του Μανχάταν στην 10η οδό μεταξύ των Avenues B και Ave C, που ιδρύθηκε το 1965 από τον ποιητή Ed Sanders , ο Smith είχε συμβουλεύσει Το Sanders που κάνει βιβλία σχετικά με τις ιθαγενείς αμερικανικές μελέτες πρέπει να αποθηκεύσει το κατάστημα. Όταν ο Sanders και ο Tuli Kupferberg δημιούργησαν τους Fugs , πρόβασαν στο Peace Eye. «Χάρη στον Χάρι», γράφει ο Sanders, «το συγκρότημα κατάφερε να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη δημιουργία του.»

Ο Peter Stampfel υπενθύμισε ότι, ως συντάκτης και παραγωγός του άλμπουμ, "η συμβολή του Χάρι στις διαδικασίες ήταν η παρουσία του, η έμπνευσή του και το καλύτερο απ 'όλα, κάνοντας ένα μπουκάλι κρασιού στον τοίχο ενώ ηχογραφούσαμε" Τίποτα "" Αλλά ο Sanders υπενθύμισε να μαθαίνει πολλά από το να παρακολουθεί τον έμπειρο, επιχειρηματικό χαρακτήρα του Smith στο στούντιο Folkways, προσθέτοντας ότι, όσο γνώριζε, ο Σμιθ δεν έλαβε καμία οικονομική ανταμοιβή για την εργασία του. Ζήτησε ένα μπουκάλι ρούμι, το οποίο αγόρασε ο Σάντερς, και στη συνέχεια προχώρησε στο να σπάσει το μπουκάλι στον τοίχο, για να μας «ωθήσει σε μεγαλύτερη κινητικότητα και ενέργεια», εικάζεται ο Σάντερς.
Στην 1971-1973 Smith κατέγραψε παραστάσεις που πραγματοποιήθηκε στο δωμάτιό του στο ξενοδοχείο Chelsea (για ένα έργο που ονομάζεται «deonage»), μεταξύ άλλων, αυθόρμητα αποτελείται λαϊκά και τραγούδια διαμαρτυρίας γράψει και εκτελούνται από πολύ καιρό ο φίλος του, ο Allen Ginsberg , που συνοδεύει ο ίδιος στο αρμονικό . Σε αυτά περιλαμβάνονται, "CIA Dope Calypso", "MacDougal Street Blues", "Bus Ride Ballad Ride to Suva" και "Dope Fiend Blues", μεταξύ άλλων, όλα αργότερα εκδόθηκαν σε ένα LP με τίτλο New York Blues: Rags, Ballads and Harmonium Τραγούδια (Folkways, 1981).
Σύμφωνα με το ενδιαφέρον του για τις χημικά μεταβαλλόμενες καταστάσεις συνείδησης, ο Smith έκανε ηχογραφήσεις στο πεδίο τεκμηριώνοντας τα τραγούδια συνάντησης του Kiowa peyote, τα οποία εξέδωσε η Folkways ως σετ πολλαπλών LP

Πειραματικές ταινίες

Η κριτική προσοχή έχει δοθεί συχνότερα στο πειραματικό έργο του Smith με την ταινία . Δημιούργησε υπερβολικά αφηρημένα κινούμενα σχέδια. Τα εφέ ήταν συχνά ζωγραφισμένα ή χειρισμένα με το χέρι απευθείας στο κυτταρίνο . Τα θέματα του μυστικισμού, του σουρεαλισμού και του ντάντα ήταν κοινά στοιχεία στο έργο του.
Οι πληροφορίες, ειδικά για τις πρώτες ταινίες του Σμιθ, είναι αβέβαιες, λόγω του εργασιακού χαρακτήρα της πειραματικής παραγωγής ταινιών. Τους επανέλαβε συχνά (εξ ου και οι διαφορετικοί χρόνοι εκτέλεσης), ενσωματώνοντας σε διάφορες περιπτώσεις επανασυναρμολογημένα πλάνα διαφορετικών ταινιών για προβολή με διάφορα μουσικά κομμάτια. Για παράδειγμα, οι χειροποίητες ταινίες που είναι τώρα γνωστές ως Νο. 1, 2, 3 και 5 συνοδεύτηκαν από ένα αυτοσχεδιαστικό συγκρότημα τζαζ στις 12 Μαΐου 1950 όταν έκανε πρεμιέρα ως μέρος της σειράς Art in Cinema που επιμελήθηκε ο φίλος του Smith Frank Stauffacher στο Το Μουσείο Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο , αν και ο Σμιθ είχε αρχικά την πρόθεση να συνοδευτεί από ηχογραφήσεις της αγαπημένης της Ντίζυ Γκιλίσπι. Αργότερα έδειξε τις ταινίες με τυχαία δίσκους ή ακόμα και το ραδιόφωνο ως συνοδεία. Ο Σμιθ δήλωσε ότι οι ταινίες του φτιάχτηκαν για σύγχρονη μουσική, και συνέχισε να αλλάζει τα soundtrack τους. Με την παρότρυνση του φίλου του Rosemarie "Rosebud" Feliu-Pettet, ο Smith έκοψε επίσης το Early Abstractions για συγχρονισμό με το Meet the Beatles! . Μετά το θάνατο του Smith, καλλιτέχνες όπως ο John Zorn , ο Philip Glass ή ο DJ Spooky παρείχαν μουσικά υπόβαθρα για προβολές των ταινιών του: Ο Zorn σε πολλές προβολές στο Anthology Film Archives (όπου είναι συνθέτης σε κατοικία) ως μέρος του έργου του Essential Cinema, Το Glass στη συναυλία θερινού ωφέλιμου 2004 του Συνεταιρισμού Κινηματογράφουκαι ο DJ Spooky σε διάφορους χώρους το 1999 για τον Χάρι Σμιθ: Μια αναδημιουργία , μια κεντημένη συλλογή των ταινιών του Σμιθ από τον στενό συνεργάτη του Μ. Χένρι Τζόουνς που προσπαθεί να προβάλει τις ταινίες με τον τρόπο που ο Σμιθ - ως παραστάσεις - χρησιμοποιώντας στροβοσκοπικά εφέ, πολλαπλές προβολές, μαγικά φανάρια και παρόμοια.
Το σημερινό σύστημα αρίθμησης που ο Smith εισήγαγε κάποια στιγμή μεταξύ 1951 και 1964–65 (έτος του Συνεταιρισμού Δημιουργών Κινηματογράφουάρχισε να διανέμει 16 mm αντίγραφα των ταινιών του) περιλαμβάνει μόνο ταινίες που επέζησαν μέχρι εκείνο το σημείο. Έτσι, αυτή η φιλμογραφία δεν είναι σε καμία περίπτωση μια ολοκληρωμένη λίστα με όλες τις ταινίες που έχει κάνει ποτέ, καθώς είναι γνωστό ότι έχει χάσει, πουλήσει, πουλήσει, διαπραγματευτεί ή ακόμη και καταστράφηκε μερικά από τα δικά του έργα. Η χρονολόγηση της ταινίας παρουσιάζει ένα άλλο παζλ. Δεδομένου ότι ο Σμιθ συχνά δούλευε για χρόνια και δεν είχε καθόλου τεκμηρίωση, οι πληροφορίες ποικίλλουν σημαντικά από τη μία πηγή στην άλλη. Επομένως, όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες έχουν προστεθεί στην ακόλουθη λίστα, αναπόφευκτα με αποτέλεσμα την απώλεια σαφήνειας, αλλά έχοντας το πλεονέκτημα να δώσουμε ολόκληρη την εικόνα. Οι ταινίες είναι επίσης γνωστές με παραλλαγή ονομασίας, δηλαδή φιλμ αρ. 1 , φιλμ # 1 ή απλά # 1 .
Από τη δεκαετία του 1970 οι ταινίες του Σμιθ έχουν αρχειοθετηθεί και διατηρηθεί στο Anthology Film Archives στη Νέα Υόρκη.
Το Αρχείο Κινηματογράφου της Ακαδημίας διατήρησε τις "Αφαιρέσεις", ταινίες 1-3 και "Ελευθερία και πείνα" του Χάρι Σμιθ.

Οπτική τέχνη

Οι πρώτες προσπάθειες του Σμιθ στον τομέα της ζωγραφικής της καλής τέχνης ήταν αφαιρέσεις ελεύθερης μορφής με σκοπό να απεικονίσουν οπτικά νότες, μέτρα, ρυθμούς και riff της τζαζ μουσικής της εποχής του beatnik που τον ενέπνευσε .
Υπάρχουν φωτογραφικά στοιχεία για τους μεγάλους πίνακες του Σμιθ που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1940. Ωστόσο, τα ίδια τα έργα καταστράφηκαν από τον ίδιο τον Σμιθ. Δεν κατέστρεψε τη δουλειά του στην ταινία (παρόλο που έκανε λίγα μέρη) και αυτή η κληρονομιά συμπληρώνει τη φύση και το σχεδιασμό των έργων του. Ο Σμιθ δημιούργησε αρκετά μεταγενέστερα έργα, μερικά από τα οποία έχουν εκτυπωθεί σειριακά σε περιορισμένες εκδόσεις. Μεγάλο μέρος των εικόνων του είναι εμπνευσμένο από Kabbalistic θέματα όπως το Sephirah , όπου οι Πλανητικές Σφαίρες διανέμονται σαν μουσικές νότες σε ένα προσωπικό.

Απόκρυφα ενδιαφέροντα

Ο Σμιθ είπε ότι είχε εξοικειωθεί με τους Ινδούς Lummi μέσω του διδακτικού έργου της μητέρας του και ισχυρίστηκε ότι συμμετείχε σε σαμανική μύηση σε νεαρή ηλικία. Ηχογράφησε τραγούδια και τελετές του Lummi χρησιμοποιώντας σπιτικό εξοπλισμό και σημειογραφία του δικού του σχεδιασμού και ανέπτυξε μια σημαντική συλλογή θρησκευτικών αντικειμένων Αμερικανών ιθαγενών.
Τα ταρώ κάρτες ήταν ένα άλλο από τα ενδιαφέροντα του Σμιθ. Ένα σετ "κάρτας Ταρώ ακανόνιστου σχήματος" που σχεδίασε προφανώς χρησιμοποιήθηκε για τα πιστοποιητικά πτυχίου για ένα υποκατάστημα του Ordo Templi Orientis που ιδρύθηκε από τον απόκρυφο "μάγο" Aleister Crowley . Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 στην Καλιφόρνια, ο Σμιθ λέγεται ότι συνεργάστηκε με τον φημισμένο απόκρυφο «μάγο», τον μοναδικό ακολύτη του Aleister Crowley, Τσαρλς Στάνσφελντ Τζόουνς , [ παραπομπή απαιτείται ] μετεστραμμένο σε Ρωμαιοκαθολικισμό και αργότερα με τον «αξιόπιστο μαθητή» του Τζόουνς. , Albert Handel στη Νέα Υόρκη.
Ο Σμιθ επισκέφτηκε το Βιβλιοπωλείο Samuel Weiser Antiquarian , ένα μεταχειρισμένο κατάστημα βιβλίων στο "Book Row" της Νέας Υόρκης που ειδικεύτηκε σε έργα συγκριτικής θρησκείας , ερμητισμού και αποκρυφισμού . Το κατάστημα είχε επίσης έναν εκδοτικό οίκο, Weiser Books, το οποίο χρησιμοποιούσε τα σχέδια του Smith για την έκδοση χαρτόδετων βιβλίων του από τα ιερά βιβλία του Aleister Crowley of Thelema .
Sanders αφηγείται ότι ο Smith ήταν ο βασικός σύμβουλος για Allen Ginsberg και οι Fugs προσπάθεια «s να αιωρούνται Το Πεντάγωνο . "Το φθινόπωρο του 1967", έγραψε:
μια ομάδα από εμάς αποφασίσαμε να εξορκώσουμε τους δαίμονες από το Πεντάγωνο ως μέρος μιας μεγάλης διαδήλωσης κατά του πολέμου του Βιετνάμ. (Μπορείτε να πάρετε μια γεύση εκείνης της ημέρας από τους Armies of the Night του Norman Mailer .) Ήμουν υπεύθυνος να βρω μια δομή για τον εξορκισμό. Ήξερα ότι ο Χάρι θα ήξερε τι να κάνει, έτσι συνάντησα μαζί του. Μου έδωσε το βασικό περίγραμμα, το οποίο ήταν να χρησιμοποιήσω τα σύμβολα των τεσσάρων κατευθύνσεων και να χρησιμοποιήσω τα σύμβολα της γης, του αέρα, της φωτιάς και του νερού. Πρότεινε επίσης την προσθήκη μιας αγελάδας, για να εκπροσωπήσει τη θεά Hathor. Είχαμε προετοιμάσει μια αγελάδα, βαμμένη με μυθικά σύμβολα, αλλά η αστυνομία την εμπόδισε να πλησιάσει το Πεντάγωνο. Το Exorcism ηχογραφήθηκε δεόντως από τον Bob Fass του WBAI και μπορεί να βρεθεί στο άλμπουμ Fender Tenderness Junction .
Ο Σμιθ μελέτησε επίσης το ενωσιακό σύστημα σε βάθος και όπως εξηγήθηκε από τον Edward Kelley και τον John Dee , και όπως αργότερα επεξεργάστηκε το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής και το Ordo Templi Orientis . Επίσης, συνέταξε τη συμφωνία της Ενοχιανής γλώσσας με τη βοήθεια του Khem Caigan, του βοηθού του σε μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
Το 1986 ο Σμιθ αφιερώθηκε επίσκοπος στην Εκκλησία Gnostica Catholica , ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο William Blake και ο Giordano Bruno στο πάνθεον των αγίων. Ο Σμιθ ήταν από καιρό γνωστή φιγούρα στο υποκατάστημα Ordo Templi Orientis στη Νέα Υόρκη . Μετά το θάνατό του, ο κλάδος της αίρεσης του Σμιθ πραγματοποίησε μια Γνωστική Μάζα προς τιμήν του στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου στο Ανατολικό Χωριό .

Αργότερα ζωή και θάνατος

Ο Σμιθ έζησε στο Hotel Chelsea στη Δυτική 23η Οδό στη Νέα Υόρκη, κατοικούν στο δωμάτιο # 731 από το 1968 έως το 1977, μετά το οποίο «μερικές φορές« προσάραξε »σε ξενοδοχεία όπου χρωστάει τόσα πολλά χρήματα που δεν μπορούσε να φύγει και ήταν πολύ διάσημος για να πεταχτεί ". Αυτό συνέβη στο ξενοδοχείο Breslin στο 28ο και στο Μπρόντγουεϊ, όπου ο Σμιθ έζησε μέχρι το 1985, όταν ο φίλος του, ποιητής Άλεν Γκίνσμπεργκ, τον πήρε στο σπίτι του στην Ανατολική 12η Οδό. Ενώ ζούσε με τον Ginsberg, ο Smith σχεδίασε το εξώφυλλο για δύο από τα βιβλία του Ginsberg, το White Shroud και το Collected Poems , καθώς επίσης συνέχισε να εργάζεται στις δικές του ταινίες και να ηχογραφεί περιβαλλοντικούς ήχους. Για πολλά χρόνια υπάρχει διατροφή με ωμά αυγά, βότκα και αμφεταμίνη δισκία, μέχρι τώρα, ο Σμιθ υπέφερε από σοβαρά προβλήματα υγείας και οδοντιατρικής. Αποδείχθηκε ένας δύσκολος επισκέπτης. Ο ψυχίατρος του Ginsberg του είπε τελικά ότι ο Smith θα έπρεπε να φύγει επειδή ήταν κακός για την αρτηριακή πίεση του Ginsberg (ο Ginsberg είχε ήδη από την καρδιαγγειακή νόσο που τον σκότωνε) Το 1988 ο Ginsberg οργάνωσε τον Smith να διδάξει σαμανισμό στο Naropa Institute (τώραNaropa University) στο Boulder του Κολοράντο. Όταν ο Γκίνσμπεργκ, ο οποίος πλήρωνε όλα τα έξοδα του Σμιθ, συνειδητοποίησε ότι ο Σμιθ χρησιμοποιούσε τα χρήματα που του έστειλε για ενοικίαση για να αγοράσει αλκοόλ, προσέλαβε τον Ράνι Σινγκ, τότε μαθητή στη Ναρόπα, για να τον φροντίσει, αλλά όχι πριν ο Σμιθ είχε συγκεντρώσει ουσιαστικά χρέη για τα οποία θα ήταν υπεύθυνη η Ginsberg. Ο Σινγκ, τώρα συγγραφέας και επιμελητής τέχνης, έκτοτε αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της στην προώθηση της κληρονομιάς του Σμιθ.
Ο Σμιθ επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, έμεινε για λίγο με φίλους στο Cooperstown της Νέας Υόρκης και κατέληξε σε ένα σημείο στο Francis House, ένα σπίτι για εγκαταλελειμμένους στο Bowery. Όλο το διάστημα συνέχισε να μαγνητοσκοπεί τους ήχους του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένου του «βήχα που πεθαίνει και των προσευχών των φτωχών ασθενών σε παρακείμενες καμπίνες».
Τον Νοέμβριο του 1991, ο Σμιθ υπέστη αιμορραγικό έλκος και ακολούθησε καρδιακή ανακοπή στο δωμάτιο 328 στο Hotel Chelsea στη Νέα Υόρκη . Ο φίλος του, ποιητής Paola Igliori , τον περιέγραψε ότι πεθαίνει στην αγκαλιά της, «τραγουδώντας καθώς παρασύρθηκε». [41] Ο Σμιθ κηρύχθηκε νεκρός μία ώρα αργότερα στο Νοσοκομείο του Αγίου Βικεντίου .
Οι στάχτες του Σμιθ βρίσκονται στη φροντίδα του φίλου του, συμμετέχοντος εδώ και πολύ καιρό στη σκηνή Beat της Νέας Υόρκης , Rosemarie "Rosebud" Feliu-Pettet, τον οποίο η Paola Igliori περιέγραψε ως "πνευματική γυναίκα" του Smith. 

Φιλμογραφία

Το 2013, το Ινστιτούτο Ερευνών Getty ανακοίνωσε την απόκτηση των εγγράφων του Χάρι Σμιθ . Αυτό το ευρύ φάσμα αρχείων αποτελείται από γραπτά κινηματογραφικά έργα και εθνογραφία, έγγραφα και φωτογραφίες που σχετίζονται με το πρώιμο ενδιαφέρον του Σμιθ για τους Βορειοδυτικούς Ινδούς του Ειρηνικού, καθώς και μια πλήρη συλλογή των πιο σημαντικών ταινιών, ηχογραφιών και εφημέρων.

Πηγή: Harry Everett Smith - Wikipedia 

Harry Everett Smith (shown left, next to Allen Ginsberg)

Harry SmithStills from "Film #12: Heaven and earth Magic"1957-62